Van onze stadsdeelbestuurders

Het was vrijdagmiddag tegen vier uur toen ik de deur van buurtcentrum De Driehoek op de Waddendijk opende. Het buurtcentrum leek stil en verlaten. Maar niets was minder waar. Achter een tafel zat Lisa Brouwer, één van de drijvende krachten van het buurtcentrum met nog een vrijwilliger. Op tafel lag een enorme zak uien. Ik schat wel een kilo of twaalf. Ze spraken nog even na over de voorbereiding en organisatie die nodig was voor de landelijke verkiezingen. De hierna volgende woensdag werd De Driehoek immers weer stembureau.

Toen ik binnenstapte viel hun gesprek niet alleen stil, ook de ogen van Lisa werden groter en groter. Ik kwam inderdaad voor Lisa. Lisa is namelijk een bijzondere vrouw. Een vrouw die zich onvermoeibaar op vrijwillige basis blijft inzetten voor de mensen in haar buurt. Ze kookt elke week, soms dertig en soms zestig maaltijden per keer. Week in week uit. De maaltijden overhandigt ze persoonlijk, ze heeft dan heel even contact met buurtbewoners die normaal naar het buurtcentrum komen. Contact waar men zo naar snakt. Mensen als Lisa zijn de stille krachten, vaak vrijwilligers in de buurten, die ontzettend veel betekenen voor mensen. Zeker in deze moeilijke tijden.

In mijn ogen is zij een held. En een held verdient een Amsterdamse Heldenspeld. Die speld ging ik haar dus die vrijdagmiddag overhandigen. Lisa was wat overdonderd. Dit had ze niet zien aankomen. Dat snap ik, maar ja sommige zaken kan je niet vooraf aankondigen. Op de daaropvolgende woensdag, de dag van de verkiezingen, trof ik haar weer voor de deur van het buurtcentrum. Ik maakte een praatje met haar, ook over alle positieve reacties die ze ondertussen had gekregen uit de buurt. Ik vroeg ook naar de uien. De enorme zak uien die vrijdag nog op tafel lag was er afgelopen maandag al weer door heen. Die was al lang verwerkt in de vele maaltijden die Lisa ondertussen al weer had gekookt.

Saskia Groenewoud