Mediterraans gevoel in de Banne

Algemeen
De fonteinvloer op het Koopvaardersplantsoen.
De fonteinvloer op het Koopvaardersplantsoen. (Foto: Rob Beense)

NOORD - Als de zon schijnt en je kijkt door je oogharen kun je je op het nieuwe Koopvaardersplantsoen in Amsterdam-Noord op een plein in een stad aan de Middellandse Zee wanen: een grote open ruimte in het lommer van geboomte, met robuuste houten speeltoestellen, een hinkelbaan, bankjes waarop mensen met elkaar zitten te praten en een ‘fonteinvloer’ waaruit het water energiek omhoog danst. In werkelijkheid zijn we hier in Banne-Zuid.

door John Jansen van Galen

Niet lang geleden was dit een Vogelaarwijk, met alle problemen van dien, van vandalisme en overlast tot kleine criminaliteit. Op het Koopvaardersplantsoen stond een school en er waren bomen waaronder veel ‘ondergroei’ woekerde zodat het er niet aantrekkelijk was om te recreëren maar wel voor gedrag dat het daglicht slecht kan verdragen. De galerijflats zijn in een groot deel van de wijk inmiddels gesloopt en aanvankelijk was de bedoeling dat er luxe ‘waterwoningen’ voor in de plaats kwamen zouden komen, bestemd ‘voor een elite’, zoals de projectmanager van het stadsdeel zegt. Dat plan is geschrapt. Er verrezen bescheidener zelfbouw-huizen en in het midden van de wijk bleef het Koopvaardersplantsoen over. Het uitgangspunt was dat het een open ruimte moest worden, met veel mogelijkheden voor kinderen om te spelen. Daarvoor moest niet alleen die ondergroei verwijderd worden maar ook een deel van de bomen. Dat gaf aanvankelijk een begin van onvrede in de buurt maar in goede samenspraak met de omwonenden is men er tot wederzijdse tevredenheid uitgekomen. En nu is het nieuwe Koopvaardersplantsoen af. Ga er eens kijken! Er wordt altijd druk gespeeld. Of er nu ook meer contact is tussen de bewoners van de koop- en de sociale huurwoningen aan weerszijden van het plantsoen, durft de projectmanager niet te zeggen. “In ieder geval: je ziet elkaar.”’ En wat haar vooral positief treft: “Er wordt heel weinig vernield, al huiver ik om dat te zeggen: je weet maar nooit...” Graag wijst ze op de moestuin in het plantsoen, ooit ontstaan uit ‘een soort burgerlijke ongehoorzaamheid’ maar nu voorzien van een heuse vergunning en gedreven door vrouwen uit de buurt. En oja, die fonteinvloer is even wegens vandalisme buiten gebruik maar als alles meezit kan men deze na Koningsdag weer zelf in werking stellen. De drukknop zit bij de hinkelbaan!