Van onze stadsdeelbestuurders

We leven gelukkig in een democratie. We leven vrij en mogen ons vrij uiten. Deze dagen is het in andere landen te zien hoe op afschuwelijke wijze die vrijheden zijn, dan wel worden ontnomen.

Toch is onze verworven democratie in Nederland, of laat ik het dichtbij huis houden, Amsterdam, niet vanzelfsprekend en vrijblijvend. Je hebt het recht om te kunnen zijn wie je wilt zijn, te zeggen wat je wilt zeggen, je te ontwikkelen, te ontplooien etc. Op donderdag 26 augustus was er nota bene in Amsterdam een demonstratie nodig tegen geweld tegen en intimidatie van LHBTQI’s. Dat dat nodig is in Amsterdam om te moeten strijden voor wie je bent of wilt zijn, doet mij enorm verdriet. Zo vanzelfsprekend en vrijblijvend zijn de democratische rechten niet. We zullen hier altijd zuinig op moeten zijn, ze moeten bewaken en voor blijven inzetten.

Met blijven inzetten bedoel ik ook dat we alle meningen moeten horen en betrekken in discussies. En dat is, zoals ook geconstateerd door de ombudsman en de stadsdeelcommissie, helaas niet goed genoeg gebeurd bij het besluit over een fietspad in het Vliegenbos. In Noord zijn er voor- en tegenstanders voor het pad. We moeten de tijd nemen om zorgvuldig een nieuw participatietraject te beginnen. Om gesprekken met elkaar te voeren over wat we nu willen. In het bos, maar ook in de rest van ons Noord. Daarbij is het belangrijk dat er op basis van feiten, en niet op fictie, wordt gediscussieerd. Iedereen moet zijn of haar inbreng vrij kunnen leveren zonder intimidatie en zonder als persoon ter discussie te worden gesteld. Met de uitkomst zal niet altijd iedereen volledig tevreden zijn. In het debat mogen we het dan op de inhoud hartgrondig met elkaar oneens zijn, zolang de uitkomst van het debat wel een zo breed mogelijk gedragen compromis als oplossing brengt. Dit is een enorm te koesteren en te bewaken democratische waarde.

Saskia Groenewoud