In Memoriam

Heeft u wel eens een uitvaart van een boom bijgewoond? Waarschijnlijk nooit. Maar in ons stadsdeel is alles mogelijk: zondag 26 september (16.00 uur) nemen Noordelingen voorgoed afscheid van Boom 7. ‘Breng bloemen’, vraagt de organisatie die na afloop koffie met een borrel serveert.

De tachtigjarige Boom 7 werd symbool voor het groen dat verdwijnt door stadsvernieuwing en speelde afgelopen zomer nog een glansrol in een locatievoorstelling over de groene reuzen van Noord. Boom’s schoonheid wordt in gedichten bezongen. Een film is in de maak over ontbossing van de aarde, ervaren vanuit bemenste ruimtestations: het script begint in Amsterdam, bij Boom 7. Maar een boom is geen filmster; een boom wil gewoontjes aan de levensstroom verwijlen - tot ie er zelf bij neervalt.

Onlangs vroeg Nina van dertien op allerliefste toon aan het Dagelijks Bestuur om Boom 7 niet te kappen. Ze heeft zorgen over mogelijke toekomstige zuurstoftekorten: ’Jullie herplanten maar dat is iets anders dan een volgroeide boom; die jonge bomen zijn pas groot als ik tachtig ben en jullie… nóg ouder!’ Ik denk dat ze het woord ‘dood’ niet durfde te gebruiken. Want over tachtig jaar is het bestuur dood, morsdood - net als vele van ons, ik zeker.

Helaas, ook de bezorgde jeugd - de toekomst - kon Boom 7 niet redden. ‘We kunnen het niet iedereen naar de zin maken’, zegt de portefeuillehouder vaak - waarmee ze bedoelt dat een democratie ook vraagt om inschikkelijkheid. Een a-sociale bewering als het gaat om maatregelen tegen klimaatproblemen die ons allemaal zullen treffen. www.boom7.net.

Simon de Boer