Ode aan de Amerikaanse vogelkers (column Kees de Bakker)

Algemeen
Kees de Bakker
Kees de Bakker Foto: Aangeleverd

Ik las in de papieren editie van het Bergens Nieuwsblad een oproep voor lezers die afgelopen zondag 9 augustus naar bessen en bramen konden zoeken in Bergen. Het is altijd mooi om door de duinen te wandelen, zoals in het Dr. Van Steijnbos, maar ook aan te raden is het Leeuwenkuilbos (het laatste bos aan je linkerhand voor de Dr. Van Steijnweg richting Schoorl aan Zee). Of kort na de Berenkuil het Frederiksbos vanaf de Frederiksweg. Onbetwiste aanrader is het Baaknolbos, je waant je daar in een Eldorado, voor wie wil genieten van een goddelijke rust. Op het bankje aan de Nieuweweg tegenover het Vogelmeer had ik voor een tv-opname van Vroege vogels een discussie met boswachter Frans Erinkveld van Staatsbosbeheer (kortweg SBB) over het genot van de Amerikaanse vogelkers. Frans vindt dat de kers als bospest de groei van andere bomen en struiken tegenhoudt en dat deze voortwoekerende exoot, nota bene door SBB zelf geplant, moet verdwijnen. Dat is tot op heden nog niet gelukt. Eerder plantte SBB meer dan een eeuw geleden een exotische den die wel opgewassen was tegen dit klimaat. Nadat eerder de inheemse grove den en zeeden het niet redden koos men voor de uitheemse Corsicaanse en Oostenrijkse den, kortweg zwarte den. De vogelkers opeten is niet alleen een genot voor de vogels, maar ook voor de mens. Het begint in het voorjaar al met de prachtige witte bloesem en het vrolijke groene blad dat het duinbos opfleurt. In september draagt deze struik donkerblauwe, vaak zwartgekleurde kersen, die heel goed eetbaar zijn (spuug pit en schil uit), lekker om sap van te maken of wijn. Tine uit Schoorl verraste me een paar jaar lang met een potje jam van de Amerikaanse vogelkers. Op Schiermonnikoog verkiezen lijsters en spreeuwen de vogelkers boven meidoorn, duindoorn, duinroos en lijsterbes. De vruchten zijn binnen drie dagen van de struiken af, zo schreef Koos Dijksterhuis in Trouw. De kers inspireerde me tot een ‘ode aan de Amerikaanse vogelkers’ die ik u niet wil onthouden, ik schreef hem in 2008 en las hem voor bij TV Noord-Holland met Bert van Baar op gitaar. Destijds wilde PWN de prunus uitroeien. Deze keer gaat SBB de uitdaging aan (niet compleet zei een vertegenwoordiger, gelukkig maar) en zelfs met een pot gemeenschapsgeld, maar ik vermoed dat het ze nooit zal lukken.

Ik ben geen vriend van Trump noch van zijn vicepresident. Maar wel van de Amerikaanse vogelkers die iedereen kent. Hij is juist nu heel erg vers. Zo heerlijk smaakt de kers. Rijp geraakt en bijna zwart. Liefhebbers van fruitsap en wijn. Verlaat uw huis en neem de fiets of de trein. Ga de Schoorlse duinen in en geniet van deze voortreffelijke kers. Eet de vrucht en spuug de pit en schil uit tot besluit. Ga niet naar de gebieden van PWN, want daar moet u betalen. Terwijl ze de Amerikaanse vogelkers uit uw wandelgebied halen. In Schoorl maakt Staatbosbeheer de toegang gratis. En de Amerikaanse vogelkers komt er tot leven, zelfs voor de notaris. Zijn de smaakpupillen een genot. Wie ervan houdt is heus geen zot. De vogelkers dat is een soort van wilde kriek, zegt Van Dale. Een heester uit de familie van de roodachtigen en beslist geen kale. Je groene bladeren en heerlijke vrucht, jou treft geen blaam. Duindoorn, meidoorn, lijsterbes en duinroos verliezen het van jouw faam. Lijsters en spreeuwen zijn dol op je vrucht. Bekent elke bosbeheerder met een zucht. Ik neem mijn petje voor je af. En zij die je willen uitroeien, gaan in de hoek voor straf