Liefde voor duin en bos

Algemeen
Gedreven pleitbezorger met de vlag die altijd zijn huis in Groet siert
Gedreven pleitbezorger met de vlag die altijd zijn huis in Groet siert (Foto: Ed Bausch

SCHOORL - Stichting ter behoud van het Schoorlse- en Noord-Kennemer duingebied. Dat is de volledige naam, in de volksmond en als website bekend als de Duinstichting. Ook al is de stichting ontstaan in de poging het kappen van bos bij Schoorl tegen te gaan: het gaat het zevenkoppige bestuur om het duingebied van Petten tot aan het Noord-Hollands Kanaal. Dat komt omdat vanaf Bergen aan Zee richting het zuiden PWN een grote beheerder is van duingebied, naast Staatsbosbeheer. Het bestuur heeft PWN (waterbedrijf en natuurbeheerder Noord-Holland) er graag bij als gesprekspartner. Schoorlaar Kees de Bakker is sinds juni de nieuwe voorzitter van de Duinstichting en is vrijdagavond 30 oktober een van de gasten in de televisie-editie van Vroege Vogels, 19.50 uur NPO 2.

Door: Ed Bausch

“Waarom niet een nationaal park maken van de Schoorlse duinen?’’

In de uitzending vertelt Kees de televisieploeg op de Frederiksweg over de bossen die hij zo vaak doorkruist. Hij neemt nog niet lang deel aan het bestuur en is als voorzitter de opvolger van Jan Engelbregt, die evengoed nog bestuurslid is gebleven. “Voor de camera heb ik het vooral over mijn liefde voor het bos, in dit geval het Baaknolbos, en over wat het bos ook in geestelijke zin betekent voor zo enorm veel bezoekers. Want de Schoorlse Duinen trekken jaarlijks zo’n 2,5 miljoen wandelaars en fietsers en die houden van het gevarieerde duinbos met zijn speciale Oostenrijkse en Corsicaanse dennen, sommige hebben door de wind de vorm van een pijnboom. Bijzonder als je bedenkt dat er in Noord-Holland-Noord niet veel bos te vinden is.”

Genoeg is genoeg

De Duinstichting ontstond in 2016 toen een actiegroep een stille tocht hield tegen het voornemen van het Noord-Hollandse provinciebestuur om over te gaan tot bomenkap in de bossen van ‘De Schoorlse Duinen’, het Staatsbosbeheergebied tussen Schoorl/Groet en bijna tot aan Bergen aan Zee. Een stukje voor Bergen aan Zee valt het beheer onder PWN. “Daar is ook al veel nieuw open gebied gemaakt. Dat is echt wel mooi, hoor, maar het is ook wel een keer genoeg. De verdere kap zou tot meer diversiteit in het gebied moeten leiden. De aanvechters daarvan, de Duinstichting beschikt over 25.000 handtekeningen, kunnen dat niet begrijpen, zeker niet nu er al zoveel open terrein is gekomen na de grote branden van 10 jaar geleden.”

Route naar beheersbaarheid

Er zijn vier bossen in het gebied: het Baaknolbos, het Leeuwenkuilbos, het Dr. Van Steijnbos en het Frederiksbos. Daar zou veel van gekapt moeten worden, ware het niet dat het uiteindelijk Arthur van Dijk, de commissaris van de Koning, was die vorig najaar vond dat het niet goed was om in de gegeven omstandigheden een besluit te nemen. Dat was in een historische Statenvergadering. Die bespreking was afgedwongen na het beroemde Burgerinitiatief van de Duinstichting. “Met het compromis van vorig jaar kunnen we leven”, zegt Kees de Bakker. “Als experiment zal nu 20% van het Van Steijnbos worden gekapt waarbij het Leeuwenkuilbos wordt gespaard. Als tenminste de gemeente Bergen een aantal bezwaren ongegrond verklaart en definitief een vergunning afgeeft. Maar om van toekomstige onzekerheid af te komen willen we nu werken aan het verwerven van de status ‘Nationaal Park’, zoals bijvoorbeeld de Hoge Veluwe. Natuurlijk moet er dan ook onderhoud worden gepleegd, maar dan is de situatie veel beheersbaarder en worden motieven voor onderhoud inzichtelijker.”

De wortels van het vak

Het verwerven van de status ‘Nationaal Park’ is een heel traject. “Daarvoor moeten onder meer de bomen op de monumentale bomenlijst van gemeente Bergen en in het Landelijk Register van de Bomenstichting worden opgenomen. Dat moet mogelijk zijn want de bomen in de vier bossen zijn ouder dan tachtig jaar. En ook is daarvoor een positief advies nodig van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed, waaronder het Groen Erfgoed valt. En laat ik nou net van het districtshoofd van die Dienst een brief hebben gekregen waarin de interesse wordt uitgedrukt om in gesprek te raken”, zegt Kees de Bakker met een glundering. Vrijdagavond (of in ‘Uitzending gemist’) kijken dus. De natuur en het gebied rond Groet hebben al 38 jaar zijn warme belangstelling, want met zijn vrouw Ingrid gaf hij als uitgeverij Conserve decennialang boeken uit, waaronder enkele over de inspirerende waarde van het Schoorlse bos- en duingebied. Onlangs schreef de deze week met de Gouden Vleermuis bekroonde thrillerauteur en oud-bosbeheerder Jacob Vis een indrukwekkend goed gedocumenteerd essay over het gebied, ‘De wortels van het vak’. Dat is voor 2,50 (ex portokosten) te bestellen via www.schoorlsebosmoetblijven.nl of schoorlsebosmoetblijven@hotmail.com

Op zoek naar de balans tussen zand en bos