Column Annelies Spaargaren: Levensblijheid
Van overleven naar leven
Het leven dat wij leiden nodigt ons uit om mee te gaan met veranderingen. We hebben veelal weinig vertrouwen in de eb en de vloed van het leven. We rennen op het hoge tij af en verlangen zo naar de overvloed en verschrikt zetten we ons dan af tegen het lage tij. We zijn bang dat het nooit meer vloed wordt.
We klampen ons daardoor vast aan dingen die blijvend zijn en gaan eraan voorbij hoe alles in het leven ons uitnodigt ons mee te laten voeren met de stroom van het leven.
Besef dat alles voortdurend verandert, golft en beweegt.
In feite ligt onze enige werkelijke zekerheid niet in het bezit nemen, waarbij je iets verlangt of gretig iets te pakken wilt krijgen. Onze zekerheid ligt juist in het volledig accepteren en beleven van het leven zoals dit op het moment zich aan ons voordoet.
Tussen eb en vloed ligt een rustpunt, waarbij je uitgenodigd wordt om ontvankelijk te zijn. We mogen dus leren de tijd te nemen om stil te staan om vanuit aandacht te genieten van al het goede wat het leven ons te brengen heeft: zoals de ondergaande zon, de wonderschone sterren in de donkere nacht, het gezang van de vogels. Dat vraagt van ons om oog en oor te hebben voor het wonder van de natuur, waarin er sprake is van overvloed waarbij alles tot groei en bloei komt.
Als je dus bereid bent vanuit ontvankelijkheid het leven tegemoet te treden en te verwelkomen kan dat heel verrijkend zijn! Ook als het leven jou niet geeft waar je zo naar verlangt, helpt het omarmen van de pijn je wonden te helen.
Als je in staat bent vol verwondering op zoek te gaan en het geschenk te zien dat in alles verborgen zit, wordt het leven een groot avontuur. Onze wonden kunnen dan veranderen in wonderen. Dankbaar te zijn voor wat de goede God ons heeft geschonken, kan je helpen het leven liefdevol tegemoet te treden.
Dit doet me denken aan dit toepasselijke verhaal over het leven:
Rond het middaguur was het stil aan de bosrand. Alles was in rust.
Plotseling hief de kleine vink zijn kopje omhoog en vroeg: “Wat is eigenlijk het leven.”
Alle dieren dachten daarover na.
De mier sleepte een lange strohalm en zei: “Het leven is niets anders dan moeite en werk.” De mol stak zijn kopje uit de aarde en bromde: “Het leven is een strijd in het donker.”
Hoog in de lucht trok een adelaar zijn cirkels en jubelde: “Het leven is een en al streven naar omhoog, om te ontsnappen aan de narigheid die het leven met zich meebrengt. ”
Maar toen lieten een paar dieren weten dat zij totaal anders tegen het leven aankeken.
De vlinder fladderde in het rond en sprak: “Het leven is alleen maar vreugde en zonneschijn.” De bij vloog van bloem tot bloem en zoemde: “Het leven is uitdelen van je rijkdom.” Het vuurvliegje liet weten: “Het leven is op zoek gaan naar de warmte van het licht.” Daarna werd het weer stil aan de bosrand.
Maar kort daarop kwam de zon tevoorschijn in al haar pracht en stralend liet zij weten: ”Het leven op deze wereld is de moed hebben het licht in de duisternis te brengen. Elkaar daarbij de hand reiken om dit samen aan te gaan.”
Zou je meer tevredenen willen zijn met je leven?
Ben je bereid om het leven te aanvaarden zoals het zich voordoet?
Of blijf je je verzetten tegen de stroom van het leven?
Ontvankelijkheid is het sleutelwoord……… De keus is aan jou!
Reacties op mijn columns zijn welkom!
Eye-Openers
info@eye-openers-therapy.com, 072-5317053 of ga naar eye-openers-therapy.com
