Giselle Ecury column

Algemeen
Afbeelding
Foto: Pexels.com

Het is gebeurd. 2020 ging – althans in de buurt waar ik woon – die allerlaatste dagen vrijwel geluidloos voorbij. Vervreemdend, maar tevens een genot. Vooral voor de vogels en de andere dieren in de natuur en thuis, voor de luchtkwaliteit en de rest van het milieu, omdat de vuurrode papiersnippertjes en plastic hulzen, die vaak tot Pasen te spotten zijn, achterwege bleven. Dat stemde me enorm dankbaar. Het gaf aan dat er nog begripvolle mensen zijn die blijkbaar rustig gesproken hebben met elkaar en hun kinderen, opdat er bijna unaniem gehoor gegeven werd aan de oproep van onze premier en zijn achterban. Mensen die inzagen dat er méér gezellige en leuke manieren zijn om een nieuw jaar in te luiden. Bravo!

Ga ervoor!

Dat oude jaar zullen we niet licht vergeten en daar wil ik het bij laten. Er is immers inmiddels al zó immens veel over geschreven en nog meer over gezegd! Kort samengevat: “Het was een raar jaar.” Niets meer aan toe te voegen.

Laten we liever de borst natmaken voor wat komen gaat. De potloden zijn geslepen, menig pen heeft alweer een scherpe punt. Het zal wat. Om u de waarheid te zeggen, geef ik er de voorkeur aan vooral zélf te blijven nadenken en te luisteren naar mijn onderbuikgevoel. Niet uit angst maar met oog voor de realiteit. Er waart een virus rond dat zeer besmettelijk is en de ziekte die het brengt, is net als Russisch Roulette: mild of ernstig. Je kunt maatregelen nemen om te voorkomen dat jijzelf en anderen ziek worden. Doe dáár je voordeel mee. Persoonlijk zou ik het nl. allebei heel erg vinden.

We moeten nog even het inentingsschema afwachten, maar dát het ons te wachten staat, is een feit. We kunnen er niet toe verplicht worden, maar zou je geen prik willen, dan zul je je verantwoordelijkheid moeten nemen en afstand moeten blijven houden van je medemens. Dat lijkt me wel een dingetje, want ik heb gemerkt, dat daarin mijn lat hoger zou liggen dan bij anderen. Dus dan maar geen zoen of omhelzing van zo iemand? Inderdaad. Geeft je meteen een excuus om de natte of knoflookzoenen van ome Piet en tante Nel te omzeilen: “Hoho, ik ben niet ingeënt, pas op!”

Eigenlijk raakt dat het thema van de Oudejaarsconference van Youp van ’t Hek, die voor menigeen toch een “beetje van ons” is, omdat we hem allemaal wel eens door onze dorpen zien slenteren. Wacht, ik citeer een stukje dat hij zong en dat ik graag onderstreep: “Ik wil gewoon een beetje lucht, ik wil dat iedereen weer lacht, dat mag bulderend hard of ook instemmend zacht. […] Zorg dat je heel veel geeft, waarna je heel veel krijgt.”

Daarmee wordt corona niet gebagatelliseerd. Maar met luchtigheid en vooral geduld de toekomst tegemoet gaan, maakt álles een beetje lichter. Zelfs wanneer je denkt dat het té donker is, zul je dan opeens merken, dat de gordijnen weer opengaan. Maak er je voornemen van. Kies eens een “staat van zijn”, zoals “Dankbaarheid”, een goed voorstel van de Bergense zangeres Helen Botman: “…omdat je er zicht mee hebt op het goede dat je omgeeft”. Haar woord van het jaar vond ik in relatie hiermee ook mooi: Attitude. In feite gaat het dan om je houding. De hare staat – ik citeer: “voor zelfliefde, acceptatie en geloof in jezelf.”

Helen, ga ervoor. Je kunt het. Dat weet ik al zo’n 20 jaar.

Doet u ook mee?

Giselle Ecury