De heer Jan Duijn viert 101ste verjaardag

Meneer Duijn werd geboren in Hoorn op 28 augustus 1918. Hij was een fanatiek korfballer bij ADOS in Hoorn, waar hij zijn toekomstige echtgenote, Alie Bakker ontmoette. Zijn in de Tweede Wereld getrouwd. De oorlog heeft hem mede gevormd. Hij was gemobiliseerd toen de Duitsers binnenvielen en werd naar de Grebbeberg en Rotterdam gestuurd door een in zijn ogen disfunctionerende en legerleiding. Werkte in het oorlog bij de NS en was vanaf de spoorwegstaking ondergedoken bij zijn grote schoonfamilie in Hoorn. Na de oorlog weer gemobiliseerd voor Indië, maar ontsprong de dans door de geboorte van zijn eerste dochter. Kreeg 3 kinderen, allen geboren in Krommenie, waar hij heen was verhuisd. De eerstgeborene overleed op jonge leeftijd. Zijn echtgenote Alie overleed in 2013, na 70 jaar huwelijk. Al jong ging hij werken als automonteur. Hij verhuisde naar Alkmaar, waar hij chef monteur werd bij Garage Pouwels aan de Kennemerstraatweg. Hij woonde naast/boven de garage, in een oud herenhuis, genaamd Dekema State. Bij garage Pouwels draaide het om DKW, nu Audi, en Peugeot. De oorlog zat nog diep, in het begin hij weigerde wel eens Duitse klanten met een DKW te helpen. Toen Peugeot Nederland besloot een eigen garage op te zetten, werd hij daar algemeen directeur. Eerst Nefkens Alkmaar, daarna ook Nefkens Heerhugowaard. Voor hem een hoogtepunt in zijn leven. Eerst woonde hij boven de garage in het Hoefplan, maar al snel (1971) verhuisde hij naar Bergen, Hartenweidje 4. Daar heeft hij met veel plezier gewoond.

Het was dan ook moeilijk voor hem om een vier jaar geleden, en twee jaar na het overlijden van zijn vrouw, naar De Marke te verhuizen. De aanleiding was een val, met een polsbreuk als gevolg. Hij mist zijn huis nog steeds.

Meneer Duijn is een actief mens. Tot op hoge leeftijd gingen ze met de caravan op stap. Hij vond het niet verlengen van zijn rijbewijs en de verkoop van zijn auto, onder lichte druk van zijn kinderen, verschrikkelijk. Bridgen is een grote hobby, ook nu nog speelt hij het veel.

Als vader, schoonvader, grootvader en overgrootvader is hij een liefdevol en oprecht geïnteresseerd mens. Altijd informeren hoe het gaat en bezorgd als het wat minder gaat. Hij is graag aan het woord, vooral door het vertellen van verhalen en anekdoten. Dat hij 100 werd vond hij een hoogtepunt. Hij werkt hard aan zijn gezondheid, zijn mobiliteit neemt af. Maar hij traint elke dag fanatiek om te kunnen blijven lopen. Liever achter de rollator dan in een rolstoel.

Dat hij nu 101 wordt vindt hij minder bijzonder en hoeft van hem ook niet in de krant. Het enige nieuwsfeit, een jaartje ouder, is daarvoor te mager vindt hij.