Zuster Heijnis viert honderdste verjaardag

Zuster Eugenie werd geboren op 8 mei 1919 in Bergen, als middelste van een gezin met vijf kinderen. Ze kreeg de naam Aafje Heijnis, net als de beroemde overleden zangeres. Thuis hadden ze een café. Vader was erg gezien en kende iedereen. Moeder zei wel eens als ze samen op straat liepen: 'Man, je kunt je hand net zo goed omhoog houden!' Haar moeder zei weleens: 'je bent net Haarlemmerolie; je bent overal goed voor'

Winkeljuffrouw

Ook zuster Eugenie maakt altijd gemakkelijk contact, met iedereen. Moeder naaide tot 's avonds laat kleding, en zuster Eugenie bleek later eveneens heel handig te zijn met lapjes en het maken van kleding. Vroeger wilde Aafje graag moeder of winkeljuffrouw worden. Het eerste is niet uitgekomen, maar het laatste uiteindelijk nog wel, want ze stond na haar pensionering in het winkeltje van de Uuthof, het verzorgingshuis bij het klooster.

Blije Ursuline

Ze ging naar de huishoudschool in Bergen, en toen ze zeventien was, op 27 februari 1937, trad ze in. Dat is inmiddels al meer dan tachtig jaar geleden! Haar ouders vonden dit niet leuk, maar ze ging haar eigen weg en volgde haar hart. Ze voelde zich sterk aangetrokken tot de religieuze sfeer en tot het kloosterleven. 'Ik ben heel gelukkig in mijn roeping. Ik ben een blije Ursuline!' zegt ze vaak. Als je in het klooster ging, kreeg je een nieuwe naam. Voor Aafje werd dat zuster Eucharistica. Later mocht je die naam veranderen als je dat wilde, en toen heeft ze de naam zuster Eugenie gekozen.

Net Haarlemmerolie

Het oude kloosterleven was streng en zwaar. De zusters sliepen op een stromatras in het oude moederhuis en hadden geen eigen kamer, alleen een chambrette. Zuster Eugenie ging na haar intrede al gauw naar Den Haag, waar ze les gaf aan voogdijkinderen. Daarna werd ze heel vaak verplaatst, naar andere scholen, en zo woonde ze in heel veel verschillende huizen van de zusters, net waar ze nodig was. Haar moeder zei wel eens: 'Je bent net Haarlemmerolie, overal goed voor!' Vaak had zuster Eugenie net contact opgebouwd met leerlingen en zusters, en dan moest ze al weer weg. Dat was niet gemakkelijk.

Warm hart

Ze gaf les aan kinderen van twaalf tot zeventien jaar, coupeuse en modevak, en ze kon goed met ze opschieten. Vaak vroeg ze op maandagmorgen van wie van de meiden de verkering was uitgeraakt in het weekend, en dan stortten ze allemaal hun hart bij haar uit. 'Uw oog is in mijn hart', is een psalmregel die zuster Eugenie veel zegt, en waar ze vaak ontroerd van raakt. Het tekent haar, met haar warme hart voor mensen. 'Ik ben heel gelukkig met mijn roeping, ik ben een blije Ursuline'

Chauffeuse

Op haar 62e is ze gestopt met lesgeven, en ging ze in de VUT. Ze bleef wel actief als vrijwilligster in parochie van de Bavo in Haarlem. Ze verrichtte daar allerlei hand- en spandiensten en deed ook huisbezoeken. In 2002 ging ze vanuit Haarlem naar de kloosterhof in Bergen. 'Samen met anderen hoop ik hier het einddoel van mijn roeping te bereiken,' zei ze. Ze bleef zo lang het kon actief, onder meer als chauffeuse voor de zusters. Graag maakte ze ansichtkaarten. Ook volgde ze samen met enkele andere zusters een schildercursus, waar ze veel plezier aan beleefde. De laatste jaren ontvangt zuster Eugenie wat meer zorg, in huiskamer Gabriël. Daar is ze met haar spontaniteit een graag geziene medezuster.