En toen was het al weer bijna kerst

Sommige dominees noemen de periode voor kerst wel eens ‘De Tiendaagse Veldtocht.’ Dat is natuurlijk kosmisch bedoeld en ik snap de grap, maar het voelt voor mij toch anders. Zeker, het is een inspannende periode en mijn leven heeft eind december wel iets weg van een achtbaan, waarin spanning en andere emoties over elkaar heen rollen. Toch vind ik het ook gewoon heel erg leuk. Kerst is één van de christelijke feesten die in onze samenleving nog altijd intens wordt beleefd. Dat is ook wel te zien aan de vele kerstconcerten die de komende dagen over ons heen rollen. Van de Mario Singers tot twee Weihnachtsoratoria, van een groots kerstconcert in De Blinkerd tot een Gypsy Christmas. Ook mijn eigen agenda is gevuld: kerst met scholen, verschillende clubjes en verzorgingshuizen. En natuurlijk de vieringen in het Vredeskerkje en de Ruïnekerk, waaronder vroeg op Kerstavond het aloude Kinderkerstfeest.
Maar het meest spannende blijft voor mij de viering van Kerstnacht in een altijd volle Ruïnekerk. En waarom mij dat het meest triggert? Omdat er dan hele veel mensen komen die zich geen regelmatige kerkganger noemen. Mensen die vinden dat het die ene avond pas echt kerst is, alsof God, het grote geheim van dit leven, dan tastbaarder is dan ooit in onderlinge liefde en verbondenheid. En dat voel ik mee, maar dat ervaar ik ook als een immense druk. Hoge verwachtingen maken mij nerveus. En de vraag waar ik me altijd voor gesteld zie is deze: kies ik voor traditioneel of juist voor modern. Omdat ik hierin nooit kan kiezen wordt het altijd een mix en daarmee ook een dubbel gevoel in mijn eigen beleving. Toch hoop ik dat die viering alle aanwezigen een gevoel van kerst en verbondenheid geeft. (Ook te zien via: www.kerkinbergen.nl )
Om die mengeling te overstijgen heb ik daarnaast iets compleet anders bedacht. Ik heb moed gevat om te bellen met de crew van Herman van Veen. Ik had daar nog contacten. En nu Herman dit jaar zelf geen kerstshow doet, bleken zijn muzikanten van harte bereid iets moois met mij te maken. Zodra ik dat hoorde, schrok ik even terug. Ik kan me natuurlijk nooit aan Herman meten. Had ik mijn hand niet overspeeld? Gelukkig wist ik mezelf te herpakken en sta ik voor het eerst van mijn leven als artiest in mijn eigen vertrouwde Ruïnekerk. Op vrijdag 21 december om 20.15 uur gaan we liederen van Herman van Veen laten samenvloeien met het kerstverhaal zoals het nog nooit is verteld: Xmas, a little different! (reserveren? www.kunstgetij.nl) Aan de muzikanten zal het niet liggen. Zij zijn internationaal gelauwerd. Ik vind het echt spannend, maar ik heb geen dubbele gevoelens. Het wordt een kerstfeest, dat begrippen als traditioneel en modern overstijgt. Dus geen tiendaagse veldtocht voor mij, maar een serie van feesten vol herkenning. Gezegende dagen gewenst!
ds. Engele Wijnsma