Is het wel zo?
Ongelooflijk hoe “de stemming” kan omslaan. Stuitend, vind ik. Bestaat er nog zoiets als loyaliteit? Gelukkig wel, wanneer ik praatprogramma Op1 van tweede paasdag goed begrepen heb. Daarbij maak ik vooral voor Lamyae Aharouay een diepe buiging. Wat keek zij objectief naar alles wat er zich heeft afgespeeld.
Waar velen (zelfs professionals!) absoluut niet inzien wat er is gebeurd, vond ik haar visie regelrecht het midden van de roos raken. Internet leert me dat zij werkte voor BNR, NRC columnist was en nu NRC-verslaggever is in Den Haag, waarover zij zegt: “niets te willen missen van het dagelijkse politieke spel in Den Haag.” (Einde citaat, Bron: Redactie Kunststof, 11-02-2021).
Vanaf de verkiezingsstrijd heb ik geconstateerd dat zich iemand enorm naar voren heeft weten te manipuleren. Vanaf dag één straalde zij slechts één ding uit: “Ik word de eerste vrouwelijke premier van Nederland”. Roomser dan de Paus ging ze te werk. Té beleefd, té voorkomend, té perfect en… té gespannen. Dat herken je als je afkomstig bent uit een “nest”, waar men een onberispelijk mens probeerde te maken van dat altijd giebelende, soms brutale maar vooral blije kind, dat je was. Als het moet, kan ik die onberispelijkheid tevoorschijn toveren. Maar humor en spontaniteit zijn veel belangrijkrijker. Die heb je nodig om héél snel te kunnen schakelen, iets wat vaak van ons gevraagd wordt. Bovenal vind ik eerlijkheid de belangrijkste eigenschap, die elk mens zich eigen zou moeten maken. Eerlijkheid duurt het langst. Daar tegenover staat het uithalen van stiekeme trucs, het bekende achter-de-elleboog-werk, waarmee velen ons helaas in dit leven confronteren. Naast intimidatie.
Dit is géén pleidooi vóór premier Rutte. Maar wanneer je – zoals hij – hoog in de boom zit, kún je niet alles in de gaten houden van wat er onder je gebeurt in alle ministeries. Je delegeert en moet erop kunnen vertrouwen, dat je correct wordt bijgepraat. Eigenlijk moet je daarvan zelfs kunnen uitgaan. Je kunt anderen vertrouwen, wanneer je zélf te vertrouwen bent, anders word je een achterdochtige control-freak. Valseriken projecteren hun narigheid op ánderen.
Dát nu is onze premier Rutte overkomen. Zoals het een goed leider betaamt is hij correct, vriendelijk, menselijk, soms strikt: “Daar kan ik helaas geen uitspraken over doen, nu moeten we het zó doen.” Hij lijkt me niet bekend met manipulatieve vaardigheden. Hij moet erop kunnen vertrouwen, dat hij goed wordt ingefluisterd en de correcte teksten krijgt aangereikt. Maar hoe gemakkelijk kunnen we tegenwoordig niet één zinnetje in een document toevoegen en zeggen: “Kijk! Úw woorden.” Iets dergelijks overkwam mij eens. Dan denk je: “Hè??? Ben ik nu gek, of hoe zit dat???”
Zoiets kán gebeurd zijn. Voor uitpluizen tot op de bodem was geen tijd. Een motie van wantrouwen werd afgewend – terecht. Maar daar kwam de Duivel in eigen persoon uit de doos, nota bene via de Christen Unie, waarvan je mag aannemen dat ze vergevensgezind iedereen willen behoeden voor demonen… Mevrouw Knaag – u beseft wellicht waarom ik haar zo noem – ziet haar kansen steeds groter worden, vooral omdat de Blondie van de SP (ééns achter een scherm lieflijk lachend samen met de Premier briefjes plakkend tijdens de verkiezingsstrijd) opeens óók overweegt hem alsnog te laten vallen. In wat voor soap leven wij?
Rutte heeft ons door véél narigheid geloodst, is massaal herkozen met megaveel voorkeursstemmen. Blijf dan nu loyaal en vol vertrouwen. Anders komt het ons duur te staan.
Want: Wat nu geroepen wordt, is dat wel zo???
