Blik van Co: Waar blijft de winter?

Al kijkend naar het schaatsen op TV gaan mijn gedachten terug naar de tijd dat er nog echte winters waren. Na een paar dagen vorst liepen wij dan naar de Spoorsingel om te kijken of het ijs al sterk genoeg was voor een tochtje naar Uitgeest. We bonden onze Friese doorlopers aan, met die irritante grijze/rode veters, en stapte bij de spoorwegovergang aan de Spoorsingel het ijs op. Al schaatsend langs de landerijen van Vessies en van der Lem, waar nu de Broekpolder is, gingen wij richting Uitgeest. Soms was onze hoogmoed iets groter dan de realiteit, want het ijs was niet overal even dik en dit betekende een natte broek. Ook kwam het zeer regelmatig voor dat dezelfde irritante grijze/rode veters los gingen. Dit was het ergste wat je kon overkomen. Stelt u dit zich eens voor. Met je gat op de rand van de sloot zittend en een paar ijskoude handen proberen de bevroren veters weer vast te maken. In Uitgeest aangekomen het treinstation in om je een beetje op te warmen en dan weer terug. Thuis gekomen naar de plattebuiskachel en van je moeder kreeg je dan warme chocolademelk en een plak ontbijtkoek. Maar het mooiste wat ik van de winter kan herinneren was als er sneeuw lag. Onze buurman had een VW-kever en bij sneeuw werden de sleeën van de buurtkinderen aan de verchroomde bumper gebonden. In een lange rij via de Schans en het slachthuis gingen wij richting de polder. Zes sleeën werden getrokken door de VW-kever. Dit was vertier van het hoogste niveau. Wie de pech had om op de eerste slee te zitten zat midden in de uitlaatgassen maar een sjaal voor de mond gaf genoeg bescherming. Ook ik moest een keertje gedwongen op de eerste slee plaats nemen. Ik hield toen al van een geintje en op de Groeneweg in de polder moest de VW-kever stoppen en dat was voor mij het moment om vliegensvlug het touw van de tweede slee los te maken. U begrijpt er stonden 5 sleeën stil midden in de polder!!!!

Co Backer

jalbacker741@telfort