Column Blik van Co: Ik heb hem!
Het irritante geluid van onze wekker laat mij schrikken. Het is vijf voor acht in de vroege morgen. Nerveus loop ik de woonkamer binnen. Mijn vrouw komt achter mij aan en zegt op een humoristische ondertoon: “Straks gaat het gebeuren.” Ik neem een hap van mijn bruine broodje met chocoladehagel en daar achteraan een slok thee. “Vind je het eng”, wordt mij wederom op een humoristische toon gevraagd. “Nee hoor, ik ben wel wat gewend.”
Fiets pakken om op tijd te zijn voor eerste vaccinatieprik
Het is half tien en tijd voor een bakkie koffie. Koffie op, jas aan en de fiets pakken om op tijd te zijn voor mijn eerste vaccinatieprik. Via de Munnikenweg, Albert van Saksenstraat, Graaf Florislaan, Van Borselenstraat en via de Sint Aagtendijk en Aagtenpoort op weg naar de Ringvaartweg.
Gele borden
Ik volg de grote opzichtige gele borden met daarop in zwarte letters geschreven: Test locatie en vaccinatie.
Ik draai met mijn fiets het parkeerterrein op en wordt op een vriendelijke manier gedwongen te stoppen. “Moet u de afdeling test of vaccinatie hebben.” “Ik moet geprikt worden”, leg ik de regelaar uit. “O, dat is mooi, u gaat hier linksaf en dan rechtsaf en dan bent u bij de fietsenstalling waar u uw fiets kan neerzetten.” Zet hem wel op slot roept hij mij nog even toe.
Stalling
Het blijkt dat dit de enigste route is om de fietsenstalling te bereiken maar dit even terzijde. Mijn vroegere buurman heeft een nog intelligentere vraag: “He Co, moet je ook geprikt worden.” Ik zet mijn fiets in de stalling en volg de borden naar de priklocatie. Ik heb alles mee: paspoort, bevestiging en de ingevulde vragenlijst. Na even gewacht te hebben voor het zwarte lint mag ik me melden. “Heeft u alles bij u, paspoort, bevestiging en de ingevulde vragenlijst”, vraagt de man in het loket vriendelijk. “Kijkt u eens maar de bevestiging staat in mijn telefoon, ik zal hem even tevoorschijn halen”, is mijn antwoord.
De administratie duurt langer dan de prik
Ik mag verder lopen en neem plaats bij coronaprikkamernummer 4. Eindelijk. De administratie duurt langer dan de prik. In de uitprikkamer moeten de geprikte een kwartiertje zich zien te vermaken, maar als ik buiten sta roep ik zo hard mogelijk: IK HEB HEM!
Co Backer
jalbacker741@telfort.nl
