Twee bijzondere huwelijksjubilea

Door het vakantiebezoek van een Beverwijkse arts aan Italië veranderde het leven van een Italiaans gezin compleet. In de jaren 50 reisde dokter Schipper, destijds als specialist verbonden aan het Rode Kruis Ziekenhuis, met zijn partner naar Italië. Hij raakte er in gesprek met de nog jonge Antonio De Lisa, die herder was en zijn kudde schapen dreef op de plek waar de arts de auto langs de kant van de weg had gezet om even te rusten en wat te eten. “Zou je niet in Nederland willen werken”, vroeg de Beverwijker. Daar had de Italiaanse schaapherder wel oren naar. Adresgegevens werden uitgewisseld en anderhalve maand later plofte een brief op de mat. Antonio besloot om het te proberen en verliet Italië om te gaan werken bij Hoogovens. Zijn echtgenote en hun pasgeboren zoontje bleven achter. De eerste anderhalf jaar sliep Antonio De Lisa op een door het staalbedrijf aangekocht cruisschip, dat in de IJmuidense haven lag afgemeerd. Toen kreeg hij een woning en konden ook zijn vrouw en zoon naar Nederland komen. Hier kregen ze nog twee kinderen, een zoon en een dochter. Inmiddels zijn er ook zeven kleinkinderen en drie achterkleinkinderen, de vierde is op komst. In de eerste jaren werkte De Lisa als schoonmaker, maar uiteindelijk zou hij kwaliteitscontroleur zijn en beoordeelde hij de kwaliteit van het plaatstaal dat werd vervaardigd. Het echtpaar woont nog steeds in de woning die destijds voor hen beschikbaar kwam.
Beverwijker Bernard Duijker werkte in de jaren 50 voor het bollenbedrijf van zijn neef. Hij was voor dat bedrijf in Groot-Brittannië actief en ontmoette daar de vier maanden jongere Christine Wadsley. Dat was bepaald geen gewone ontmoeting. Tussen het bedrijfspand waar hij werkte en de ernaast gelegen kerk was een voetpad. Duijker was destijds op het dak van het pand aan het werk en werd daarbij geplaagd door kinderen uit de buurt. Om ze hun streken af te leren, had hij bedacht een emmer water mee het dak op te nemen en die over ze uit te storten. Toen hij weer voetstappen hoorde, kieperde hij de emmer leeg en kreeg de nietsvermoedende, toevallig passerende Christine Wadsley de volle laag. Geschrokken van zijn fout bood hij de jonge vrouw aan om haar een keer mee te nemen naar de bioscoop. “Hij nam ook een vriend mee, dus ik zat in de bioscoop tussen twee jongens”, vult mevrouw Duijker-Wadsley aan. Ze werd verliefd op de Beverwijker en trouwde zestig jaar geleden met hem. Het huwelijk werd destijds gesloten in Sleaford, een plaats in het Engelse graafschap Lincolnshire. Twee jaar daarna vestigde het echtpaar zich in Nederland. Eerst voor korte tijd in een zomerhuisje in Wijk aan Zee, later aan de Wijkermeerweg in Beverwijk. Toen de woningen daar voor sloop in aanmerking kwamen, betrok het echtpaar elders in de stad een woning. Het echtpaar heeft twee zoons, inmiddels zijn er zeven kleinkinderen en twee achterkleinkinderen.