Column Blik van Co: Tante Greet
Als kapper wil je niet thuis zitten, want als je geknipt bent voor dat vak dan zit je met je handen in het haar, dat is niet grappig. Daar is gelukkig verandering in gekomen. Ik vraag me toch af voor wie de sluiting het ergste was, voor de kappers of voor hun klanten. In de Wijk zag je diverse "coronakapsels". Je zag duidelijk wanneer tondeuse zijn verwoestende werk had gedaan in standje 2 of 3.
Ook de uitgroei van het haar (meestal bij vrouwen) was een veel voorkomend gezicht. Het is een pijnlijk gezicht om aan de wortel te zien waar de kleur afwijkt. Maar gelukkig bij de drogist zijn diverse haarkleuren te koop om het te camoufleren. Dat het zelf aanbrengen van een kleur niet altijd lukt bleek uit mijn ontmoeting met tante Greet. Ze kwam uit een kledingzaak met een hoofddoekje strak over haar haar gespannen. " He Co, gaat het een beetje", riep zij mij toe. "Best hoor tante Greet".
"Je haar zit toch altijd zo mooi ", zei ze. Op de vraag wanneer ik weer heen ging antwoordde ik dat morgenochtend vroeg Ton weer komt. "Nou ome Piet heeft vanmorgen mijn haar gedaan". Ze doet haar hoofddoekje af en ik sla compleet tegen de grond. "Tante Greet wat is er met uw haar gebeurt, wat voor bleekwater heeft ome Piet gebruikt, het is net of de razende mot heeft toegeslagen", zei ik op een allerliefste toon. "Hij ziet het niet meer zo goed hé en in plaats van haarverf heeft hij zonnebrandolie gebruikt", snikte ze.
Snel deed zij haar hoofddoekje weer om en stiefelde verder de Bree op. Maar gelukkig voor iedereen mogen ze weer knippen. Een kapper heeft toch op mij een werking als een rode lap op een stier. Dat ligt niet aan de kapper maar aan mij. In gesprek met zo'n kapmantel om, waarbij ik mijn handen niet kan gebruiken, en een mok koffie die koud staat te worden, omdat ik de kapper niet wil storen. En dan iedere keer de terugkerende vraag "Hoe wilt u het hebben"? Nee, geef mij toch maar Ton.
Co Backer
jalbacker741@telfort.nl
