Terug naar een verdwenen Den Helder

Algemeen
Schrijfster Dens Vroege: 'Ik ben zelf ook wel eens verbaasd over alle dingen die me nog steeds herinner van Den Helder.'
Schrijfster Dens Vroege: 'Ik ben zelf ook wel eens verbaasd over alle dingen die me nog steeds herinner van Den Helder.' (Foto: aangeleverd)

DEN HELDER - 'Jaren van weleer' speelt zich af in Den Helder, eind jaren veertig. Centraal staat een meisje van een jaar of acht dat opgroeit in een gezin met twee volwassen broers en een hardwerkende vader en moeder. Omdat alle volwassenen het druk hebben met zichzelf kan zij haar gang gaan en als een film word je meegenomen in het Den Helder van vroeger. Ruim zestien jaar geleden stond de stad centraal in een drietal romans met jeugdherinneringen die de schrijfster publiceerde. Aan Dens Vroege de vraag: waarom nu dit boek?

Dens Vroege: "Na mijn Helders drieluik waren er nog zo veel herinneringen en toen ik die begon op te schrijven, raakte ik van het ene in het ander. Vandaar dit boek, dat een mozaïek van verhalen is. Niet alleen over het gezin waarin ik opgroeide, maar ook over het Den Helder van vlak na de oorlog. Een tijdsbeeld met bekende Helderse stadsfiguren zoals de bladenman Riekwel en onderwijzers zoals juffrouw (kippie) de Wit. Ik ben zelf ook wel eens verbaasd over alle dingen die me nog steeds herinner."

Werffluit

"Mijn moeder beheerde het drukke postkantoor aan de Zuidstraat. Het niet onaanzienlijke bedrag dat 's avonds in kas was, werd door een postbode op de fiets (!) onder de snelbinders naar het hoofdkantoor gebracht. Mijn vader was 'werviaan' en sommige saillante verhalen die hij vertelde vonden hun neerslag in 'Jaren van weleer'. De hele stad richtte zich qua tijd naar de werffluit. Bijna niemand had een bad of douche in die tijd. Je kon naar het badhuis van Enkelaar of naar het Marinebad op de werf en zomers naar De Frisse Morgen van badmeester Gilles. Ik moet nog wel eens uitleggen (en voordoen) wat het 'witte petten stempelen' inhield. Daarmee kon je een grote prijs winnen, zo ging de mare, maar geen enkel kind wist wanneer of hoe die uitgekeerd zou worden."

Speelterrein

"De gaten door weg gebombardeerde huizen waren een ideaal speelterrein met hun heuvels, kuilen vol regenwater of ijs en hun eigenaardige begroeiing. Omdat bij ons thuis door de werkende ouders weinig aandacht en gezelligheid was zocht ik mijn heil bij verschillende vriendinnen. Later begon mijn moeder, om in haar levensonderhoud te voorzien, met een glas- en aardewerkwinkel in bocht van de Keizerstraat naast het militair tehuis VBZ."

Strand

"Den Helder is nooit uit mijn gedachten of leven verdwenen, ook al woonde ik na mijn achttiende in Amsterdam. Ik was er regelmatig. Dat bleef zo door de jaren heen toen ik mijn eigen gezin had en we liever in Den Helder naar het strand (het mooiste van Nederland) gingen. Vanuit Oudewater waar we toen woonden belde ik mijn moeder om te vragen hoe het weer in Den Helder was. "Kind," antwoordde ze dan, " de zon staat hier hoog aan de hemel." Niet zelden bleek het 'zwaar bewolkt na regen' wanneer we Den Helder binnen reden. "Wat maak jij nou, moeder, " zei ik teleurgesteld. "Het trekt net dicht," riep ze dan met grote overtuigingskracht. Ze was alleen en had graag de kinderen om zich heen."

Jaren van weleer. Dens Vroege. Pagina's: 128. ISBN: 978-94-91389-14-6. € 15,00 (Softcover). Uitgeverij: Woord in blik.

De cover van het boek.