Inkijkje in het behandeltraject van een Helderse vrouw met de diagnose borstkanker

Algemeen
Romina Plomp.
Romina Plomp. (Foto: Esther Goenee)

DEN HELDER - Borstkanker, na het horen van dit woord en deze diagnose staat het leven van de Helderse Romina Plomp even stil. Heel even maar, want Romina gaat door en vertrouwt de gang van zaken toe aan het papier. Op unieke en zo nu en dan humoristische wijze geeft Romina een kijkje in het leven na zo'n diagnose en tijdens het ziekteproces. Door ook haar vrienden aan het woord te laten, is deze biografie niet alleen interessant voor lotgenoten, maar ook voor de mensen uit hun omgeving. 

Toen roze nog gewoon een kleur was

Een 45-jarige alleenstaande moeder krijgt in februari van 2020 te horen dat ze borstkanker heeft. Haar leven staat vanaf het moment van de diagnose op z’n kop. Hoe vertel je dit verschrikkelijke nieuws aan je kind, familie en vriendinnen als je het zelf amper nog kan bevatten? Dit persoonlijke verhaal geeft weer welke behandelingen iemand krijgt die een hormoongevoelige tumor in haar linkerborst heeft. Welke gevoelens, angsten en emoties dit met zich meebrengt en hoe de liefde van familie en vrienden, humor en een positieve instelling haar hebben geholpen om dit ziekteproces dragelijker te maken. Familie en vriendinnen geven ook een klein inkijkje in hoe het is om iemand in je omgeving te hebben die borstkanker heeft.

Onbezorgd

Romina Plomp (1975) woont al haar hele leven in Den Helder. Samen met haar zoon Quinten leidt ze een rustig en onbezorgd leven. Totdat ze in februari 2020 de diagnose borstkanker krijgt. "Het was heel onverwachts en dat beschrijf ik ook in mijn boek. Ik wil natuurlijk niet alles prijsgeven maar het eerste wat ik dacht was; 'Ga ik dood?'. Dat klinkt misschien heel heftig, maar de dood en kanker zijn natuurlijk wel heel erg met elkaar verbonden. Maar al vrij snel daarna dacht ik bij mezelf: 'Nee, dit gaat me niet gebeuren, ik ga dit gewoon fixen. En niet ik ga de strijd aan, want dat voelt voor mij niet helemaal oké en het past ook niet zo bij mij, want ik heb het niet als een strijd gezien. Maar ja, je wilt gewoon wel beter worden natuurlijk. Mijn eerste gedachte na de diagnose was: 'Dit gaat me iets heel moois opleveren.' Dat klinkt misschien heel gek, maar dat gevoel had ik heel erg." Lacht als ze zegt: "Nou, en dat is mijn boek geworden!"

Puber

Uiteraard wilde Romina er in het hele traject ook zijn voor haar 17-iarige zoon. "Ja dat sowieso, dus hij heeft ook een rol in het boek, want hij is een echte puber. We hebben als moeder/zoon best wel de nodige strijd gehad voor wat betreft de geijkte puberdingen. Maar ook schrijf ik in mijn boek dat hij met zijn humor en nuchterheid mij een spiegel heeft voorgehouden. Daardoor kreeg ik iets van: 'Ja het leven gaat gewoon door en het is heel vervelend dat dit mij overkomt, maar ik ga het niet opgeven en ik ga er gewoon voor hem zíjn." 

Pink

Om haar emoties rondom dit ziekteproces een plek te geven, begint Romina in maart van dit jaar met schrijven. Vorig jaar december had ik mijn laatste chemo, na een operatie en bestralingen. Toen alles achter de rug was, dacht ik: 'Nou daar zit ik dan hier thuis'. Het was natuurlijk nog in de coronatijd en ik werkte nog niet. (Romina is jobcoach en uitstroomadviseur op het ROC Kop van NH, red.). Ik had in het hele proces niet echt een emotie, maar ik wist natuurlijk wel dat er wat zat. Dus ik had iets van: 'Misschien moet ik voor mezelf iets op papier gaan zetten'. Ik had tijdens mijn ziekte wel het een en ander in mijn telefoon opgeslagen, als een arts iets grappigs zei ofzo. Maar ik heb nooit de intentie gehad om er een boek van te maken. In oktober vorig jaar hoorde ik wel een mooi liedje wat heel erg past bij mij en dat is het nummer 'Pink' van onder meer Dolly Parton. Dat is uiteindelijk wel de inspiratie geweest voor de titel van mijn boek 'Toen roze nog gewoon een kleur was'. Ik ben toen in maart non-stop gaan schrijven en eind mei heb ik het manuscript naar een uitgever gestuurd. Dus het is best wel een snel proces geweest. Maar ja, ik zat dag en nacht thuis, dus ik heb vaak tot laat in de avond zitten schrijven." Vanaf mei is Romina weer aan de slag gegaan bij het ROC. "Ik werkte altijd 40 uur, maar heb wel besloten om naar 32 uur te gaan."

Doel

Het doel dat Romina met het verschijnen van haar boek wil bereiken is onder meer een stukje bewustwording. "Het is gewoon heel belangrijk dat vrouwen hun borsten goed (laten) checken omdat één op de zeven vrouwen met deze ziekte te maken krijgt. Toch heb ik er geen zwaar boek van gemaakt. Er zitten natuurlijk wel emoties in, maar ik heb het ook met humor geschreven. De rode draad door het boek is de liefde van mijn familie en vriendinnen. Ik heb ervaren dat dit heel behulpzaam en steunend is geweest in het hele proces. Mijn vriendinnen en ik heten in onze groepsapp 'De Boezems' en het is eigenlijk heel toevallig dat mijn boezem het onderwerp van het boek is geworden. Al bereik ik maar één vrouw die door mijn boek hierdoor weer een sprankje hoop krijgt, dan is mijn missie geslaagd." Romina eindigt haar behandeltraject echt op zijn Romina’s: met een ‘Happy last chemo drive by party’. Dit weerspiegelt haar positieve en vrolijke karakter.

Oktober borstkankermaand

Het boek 'Toen roze nog gewoon een kleur was' is bewust deze maand verschenen in verband met de oktober borstkankermaand. Het is onder meer verkrijgbaar via ISBN-nummer: 9789464318524. De verkoopprijs is € 18,99 en de uitvoering is paperback * inclusief kosteloze verzending in Nederland en België. Het boek is te koop bij de uitgever www.boekscout.nl en bij Bol.com. Romina: "Wat ik heel leuk vind is dat Bruna in de Keizerstraat mijn boek verkoopt en dat het ook binnenkort verkrijgbaar is bij de Bruna in De Schooten."

De cover van Romina's boek.