Taxichauffeur Marit Semplonius schrijft boek: ‘Een band met iedereen’

Marit Semplonius werkte ooit als verzorgende in de bejaardenzorg en als medewerker in de thuiszorg. Ook draaide ze waakdiensten in de avond bij stervende mensen. “Op een keer kwam ik na mijn avonddienst om kwart over twaalf ‘s nachts thuis. Oma lag te slapen op de bank, de oudste lag netjes in bed, maar de jongste was verdwenen. Ik vond hem drie kilometer buiten het dorp. Hij was weggefietst om mama in het dorp te zoeken. Dat kon zo niet langer besloot ik en ik ben een andere baan met reguliere werktijden gaan zoeken.”

Taxibedrijf

In de taxiwereld kwam ze terecht via haar echtgenoot die een autoherstel schadebedrijf had en in het weekend als taxichauffeur werkte. “Tijdens de crisis van 2008 werd ik ontslagen. Ik dacht toen: tijdens een crisis willen mensen eten of moeten ze vervoerd worden. Nu weet ik wel beter, maar toen dacht je dat nog”, zegt ze lachend, verwijzend naar de huidige coronacrisis waarin ook in de vervoerswereld behoorlijk de klad is gekomen. Ze behaalde in korte tijd haar diploma, werkt inmiddels ruim tien jaar als chauffeur en heeft samen met haar partner een eigen taxibedrijf met vijf auto’s. 

Gesprek ontstaat vanzelf

“Elke week maak je wel wat mee. Laatst belde een jongen met een snik in zijn stem of ik hem wilde ophalen voor een verre rit. Hij had veel bagage bij zich en een hondje. Ik vroeg hem of hij een weekje met vakantie ging ofzo? Hij barstte in huilen uit en vertelde dat zijn partner een half jaar geleden was overleden. Dan ontstaat vanzelf een gesprek. Eenmaal uit de auto kreeg ik helemaal een omhelzing. Hij bedankte mij dat hij zijn verhaal bij mij kon doen. Dat kon hij bij niemand. Een paar maanden later zat hij weer in de auto en ging het gesprek verder waar we gebleven waren.”

Kapper

“Net als een kapper krijg ik veel verhalen te horen. Een taxi heeft eigenlijk houten ramen. Mensen voelen zich totaal geïsoleerd, ervaren geen beperkingen en dan zeggen ze alles wat ze willen. Een volgende keer vraag je hoe het ermee gaat als je gehoord hebt dat een kindje ziek is.”

Bloementje van klant

Met veel klanten bouwt ze een band op, vertelt ze. “In het begin waren er nog niet zoveel bso’s en reed ik veel kindertjes. Dat vond ik zo geweldig. Zij zijn onbevangen en stellen zich helemaal open. In het begin zijn ze nog wat schuchter, maar als je een band met ze krijgt, vertellen ze alles. Dat geldt ook voor volwassenen. Met een aantal heb ik een hele leuke band opgebouwd. Een paar weken terug kreeg ik een bloemetje van een vaste klant van ons. Met een felicitatiekaartje erbij vanwege mijn boek. Dat vond ik zo lief.”

Seks met mijn vrouw

Ze maakt de gekste dingen mee. “Ik heb wel eens een meneer in de auto gehad die een beroerte had gehad. Hoe moet het als ik met m’n vrouw seks wil hebben? Hoe pak ik haar vast? ‘Ik ben geen therapeut’ zei ik nog. ‘Nee, maar je bent toch een vrouw!’ Ik vertelde hem dat hij gewoon in gesprek moet gaan met zn vrouw. Het gewoon laten gebeuren: als zij het niet lekker vindt dan geeft ze het wel aan.” Uit haar boek spreekt veel empathie met de klant. “Dat zit er gewoon in en komt misschien nog vanuit de zorg. Daar heb ik toen bewust voor gekozen. In de zorg kijk je altijd wat mensen nodig hebben. Ik vind het allerleukste als je iets voor iemand kan betekenen. Ik doe wel meer dan wat van een taxichauffeur verwacht kan worden. Een mevrouw moest ooit naar Alkmaar voor radiotherapie. Toen ik bij haar kwam, zag ik dat ze een vieze rok aan had. Dan loop ik even mee om gauw een andere rok aan te doen.”

Gratis boek

Marit stelt een boek beschikbaar aan de lezers van deze krant. Kans maken op een exemplaar? Mail naar redactie.drom@rodi.nl en motiveer waarom je het boek wilt ontvangen.