Schrijftalent: Er was eens een grijze poes met heel veel kinderen en kleinkinderen

Oma wachtte tot iedereen zat en stil was. Ze begon op rustige toon: “Toen ik heel erg klein was, nog maar net geboren eigenlijk. Woonde ik…..hhheee (zucht) in een oude doos op straat. Het was al bijna kerst en ik hoorde ook iedereen erover praten. Maar wat was kerst dan eigenlijk?”

Doos

Het werd steeds kouder en kouder en de gure wind blies door de vele gaten die in onze oude doos zaten. We kropen steeds dichter tegen elkaar aan, toen begon het ook nog te sneeuwen. Een dik pak sneeuw bleef op onze doos liggen. Daardoor bleef het nog wat warm, maar opeens begon de doos te kraken. Geschrokken keken we omhoog en we zagen de doos langzaam in elkaar zakken. We renden allemaal snel naar buiten, zo klein als we waren hadden we geen huis meer. Rillend van de kou stonden we daar te kijken naar de doos die geen doos meer was”

Nieuwsgierig

“Maar oma waar moesten jullie toen heen? Bevroren jullie niet van de kou?,” vroeg één van de luisterende kleinkinderen nieuwsgierig. Op rustige fluisterende toon, zodat iedereen wel goed moest luisteren ging ze weer verder: “We besloten om uit elkaar te gaan om zo onze kansen te vergroten een nieuw huis te vinden. Ik liep allemaal kronkelige steegjes door en vond uiteindelijk dé geschikte doos voor ons om in te gaan wonen. Hij stond achter een vuilcontainer, en er lag zelfs een lekkere zachte deken in. Ik ging meteen op zoek naar mijn broertjes en zusjes, maar ik wist eigenlijk niet meer welke steegjes ik ook alweer had genomen. Hoe moest ik ze nu ooit weer vinden! Ik kreeg het ook weer koud en werd moe, ik had honger maar kon zelfs geen kruimeltje brood vinden. Terwijl ik liep viel ik in slaap in de sneeuw. Toen ik wakker werd zag ik een klein maar fel lichtje in de verte. Ik hoorde het nog heel zachtjes zeggen: ‘Wil je weten wat kerst is? Heb je honger? Kom, kom…’”

Hout halen

En zij vervolgde: “Ik stond wankelend van de slaap en honger op en liep op het lichtje af. Toen ik bij het lichtje kwam zat het achter glas, ik keek door het raam naar binnen en zag een arme mensenfamilie zitten. Eén van de kinderen keek naar de boom met het lichtje erin en zag mij voor het raam zitten. ‘Kijk eens wat daar voor het raam zit!’, riep het jongetje (want dat was het) blij verrast. ‘Mamma mag ik die poes pakken? Ik wil hem zo graag!’ De moeder met haar dunne haren en dunne kleren aan stemde toe. Ze konden wel wat gezelschap en warmte gebruiken, nu de vader weg was om hout te halen.

‘Toen ik wakker werd zag ik een klein maar fel lichtje in de verte’

Zo kwam het dat ik bij mensen ging wonen. Mijn broers en zussen heb ik nooit meer gezien, maar ik weet sindsdien wel dat kerst gaat om warmte, licht en het samen met elkaar zijn. Ook al heb je dan niet zoveel geld.”

Klein sterretje

Iedereen keek oma nog een tijdje aan en daarna elkaar. Er blonk in ieders oog een klein sterretje dat begrip uitstraalde. De haard doofde langzaam en ze stonden allemaal vol blijdschap op. 

Ze gingen aan tafel zitten en hoefden elkaar niets meer te zeggen. Ze waren gelukkig samen, ieder jaar weer…

Winterverhalen

De redactie van de lokale krant De Drom nodigde haar lezers uit om winter- en kerstverhalen en gedichten op te sturen. Daarop kwamen veel reacties binnen. Vandaag de laatste bijdrage: Joëlle Dekker uit Grootebroek stuurde dit mooie winterverhaal. Veel leesplezier!