Krasse knarren: nog één keer naar Harddraverij

Algemeen
Reinier Kok en Rinus de Drijver komen na zestig jaar terug uit Australië om nog één keer de Harddraverij mee te maken.
Reinier Kok en Rinus de Drijver komen na zestig jaar terug uit Australië om nog één keer de Harddraverij mee te maken. (Foto: Rodi Media)

ENKHUIZEN - Nog één keer de Harddraverij meemaken. Dat is de grootste wens van Rinus de Drijver (72) en Reinier Kok (75). Zestig jaar geleden emigreerden zij met hun ouders, broers en zussen naar Australië. De Harddraverij blijft trekken. Rinus: "Het is de beste dag van Enkhuizen."

Vorige week zijn beide vrienden vanuit Melbourne afgereisd naar Enkhuizen om nog één keer bij de Harddraverij te zijn. Reinier wilde nietsvermoedend bitterballen eten bij Jan Bok van Het Wapen van Urk, beter bekend als Café Bok, het oudste bruin café van Enkhuizen.

Zonder dat hij het wist stond daar Rinus opeens voor zijn neus. Gebbetje! Goede vrienden, maar Rinus had even niet verteld dat hij op hetzelfde moment in Enkhuizen zou zijn.

Reinier: "Ik zeg al jaren: 'Ik wil nog één keer de Harddraverij meemaken'. De harddraverij is Enkhuizen en Enkhuizen is de Harddraverij. Het is dé dag van het jaar. Vroeger kwamen er al mensen van buiten naar Enkhuizen speciaal terug voor de Harddraverij. Mensen die je het hele jaar niet zag, kwam je bij de harddraverij weer tegen. Het was altijd feest."

De vrienden emigreerden in 1959 en 1960 onafhankelijk van Enkhuizen naar Australië met hun ouders, broers en zussen. Reinier een jaar na Rinus. Hun ouders waren op zoek naar een beter leven voor hun kinderen.

Reinier was bijna zestien en zag het niet zo zitten. "Ik had hier mijn vrienden, zat bij een leuke voetbalclub, was net van school en wilde werken, geld verdienen." Voor RInus was het juist één groot avontuur. "Met een grote boot de oceaan over. Machtig mooi vond ik dat."

De jongens zaten in Enkhuizen op dezelfde lagere school en kennen elkaar van de kerk waar ze beiden misdienaar waren.

De vriendschap is altijd gebleven. Samen pratend komen de herinneringen weer boven. Aan het paard 'Omarijke' dat in de jaren vijftig jaar na jaar leek te winnen. En een keer een bloedneus kreeg. Rinus: "Het paard bloedde hevig. Indrukwekkend voor een jong kind."

Hoewel de paardensport in Australië erg groot is, haalt het het niet bij de Harddraverij. Reinier: "De Harddraverij houdt bij mij altijd een speciaal plaatsje in mijn hart. Het is net alsof de hele stad feestviert."

Rinus: "De Harddraverij is de beste dag van Enkhuizen. In Australië sta ik de derde donderdag van september altijd even stil bij de Harddraverij."

Reinier: "Eens een Enkhuizer altijd een Enkhuizer. Als ik hier ben krijg ik dat extra gevoel weer." Reinier is hier met vrouw, twee dochters en drie kleinkinderen "Ze zullen zeker net zoveel genieten als ik. De versierde paarden en wagens met de optocht vinden kinderen altijd leuk. De burgemeester erbij maakt het ook feestelijk. En dan het vuurwerk!"

Rinus: "De sfeer hier is zo goed. Ik verlang ernaar om dat weer mee te maken. Ik geniet nu alweer van de mooie historische panden uit de zeventiende eeuw, de havens."

"Het is hier zo lieflijk en sfeervol. Dat vind je nergens in Australië. Dat mis ik echt wel als in Australië ben!"