'Neem elk probleem alsjeblieft serieus' - Jack Keijzer vindt steun bij Rogier Hulst Foundation
HOOGKARSPEL - Eén zoon verliezen door moord, de andere door zelfmoord. Wie zelf ouder is, kan het zich maar moeilijk voorstellen. Voor Jack Keijzer (61) uit Hoogkarspel is het de keiharde realiteit. In 2007 verloor hij zijn zestienjarige zoon Pascal, in 2016 zijn zoon Remy (22). "Naar omstandigheden gaat het goed met mij", vertelt hij. Sinds enige tijd is Jack betrokken bij de Rogier Hulst Foundation, vooral bedoeld voor ouders die een kind hebben verloren door zelfdoding, maar waar ook de broers en zusters meer dan welkom zijn. "Toen ik zelf op zoek was naar een lotgenotengroep, bleek dat zoeken naar een speld in een hooiberg", vertelt Jack. "Dus ik ben ontzettend blij met dit initiatief."
Een tijdje geleden kwam Jack in contact met Astrid van Vugt uit Alkmaar, moeder van Rogier die in 2012 op 25-jarige leeftijd uit het leven stapte. Zij richtte na Rogiers dood een stichting op: de Rogier Hulst Foundation. 'Samen delen, samen helen' is het motto. Jack: "Ik begrijp dat niet iedereen de behoefte om met lotgenoten te praten, maar voor degenen die dat wél willen, biedt de stichting die mogelijkheid. De bijeenkomsten vind ik fantastisch. We lachen en huilen samen, dat gaat in één moeite door. Je verdriet wordt echt niet minder, maar het is fijn om te praten met mensen die je begrijpen. Herkenning en erkenning zijn heel belangrijk voor de rouwverwerking." Daarnaast organiseert de foundation activiteiten waarmee zij jongeren weerbaarder willen maken en aanmoedigen dingen te doen die ze altijd al wilden doen. De preventie van suïcide; dat is in het kort gezegd het doel. "Veel ouders kampen met een schuldgevoel nadat hun kind zelfmoord heeft gepleegd. Ze denken dat ze ergens tekort zijn geschoten. Daar heb ik zelf gelukkig geen last van. Een schuldgevoel is lastig weg te nemen, maar ik hoop dat mijn verhaal stof tot nadenken geeft. Wie weet heeft iemand er iets aan. Wat Remy (die afgelopen donderdag 25 jaar zou zijn geworden, red.) betreft heb ik er alles aan gedaan om het te voorkomen. Hij had de diagnose PTSS, een ziektebeeld dat kan ontstaan na het meemaken van schokkende gebeurtenissen. Daarnaast had Remy last van psychoses, die direct verband hielden met de dood van zijn broer. Het gegeven dat 'ie daarmee moest leren leven, was te moeilijk voor hem. Zielenpijn, zo noem ik het. In feite was hij ongeneeslijk ziek." Ook het terugdringen van de te lange wachtlijsten in de GGZ is een streven van de Rogier Hulst Foundation. "Mensen met een depressie kunnen echt wel geholpen worden, maar er gaat vaak veel tijd verloren door die lange wachtlijsten. Erg zonde en onacceptabel."
Als leraar economie op het Johannes Bosco College in Heerhugowaard, ziet Jack dagelijks dat de jeugd worstelt met allerlei zaken. "Veel kinderen hebben een negatief zelfbeeld. Daarbij is er de druk van sociale media. Op Instagram bijvoorbeeld is altijd alles leuk en mooi. De realiteit is verre van dat. Praten over de dingen waar je mee zit, kan helpen. En voor ouders en leerkrachten: neem elk probleem alsjeblieft serieus, bagatelliseer het niet. Vaak wordt tegen kinderen gezegd: 'zet je er maar overheen, kom op, doorgaan. Maar zo werkt het niet altijd." Nog steeds geeft Jack lezingen op middelbare scholen door heel Nederland. Daar vertelt hij over zijn zoon Pascal. "Mijn verhaal komt over bij de kinderen, het raakt hen. Ze luisteren aandachtig en stellen veel vragen. Zolang die lezingen voor mijn gevoel zin hebben, ga ik ermee door. Elk kind dat ik ermee kan helpen, is er één. Zo kwam ik op een camping in Frankrijk een meisje tegen. 'U bent toch de vader van Pascal?', zei ze. Wat bleek: ik had bij haar op school een lezing gegeven en door mijn verhaal stopte ze met drugs gebruiken. Dat vertelde ze mij op die camping. Heel bijzonder. Inmiddels is ze achttien jaar en nog steeds heb ik regelmatig contact met haar."
"Als ik verdrietig was, na de dood van Pascal, zei Remy - met zijn arm stevig over mijn schouder - altijd tegen mij: 'je moet léven pap'. Die woorden heb ik altijd onthouden. En leven doe ik écht wel hoor. Ik hou van mijn werk, ga er elke dag met plezier naartoe. De geboorte van mijn achternichtje Jaeda is een belangrijk lichtpunt. Ze heet voluit Jaeda Lux Remy. Mijn nicht Celina kwam er 9 mei 2016 achter dat ze zwanger was. De volgende dag overleed Remy. Heel bizar. Het feit dat Jolanda en ik nooit opa en oma worden, doet nog elke dag pijn. Maar de geboorte van Jaeda, die nu anderhalf is, geeft zingeving aan ons leven. Mooi en heel waardevol."
Zaterdag 13 oktober organiseert de Rogier Hulst Foundation weer een lotgenotendag in Baarn. Ouders die hun kind zijn verloren aan zelfdoding kunnen zich aanmelden. Meer informatie over de locatie en invulling van de dag volgt nog. Houd daarvoor de website www.rogierhulstfoundation.nl in de gaten. De stichting is daarnaast op zoek naar weldoeners die de organisatie willen steunen. Kijk voor meer informatie op de site.
