Column Stem in de Stad; Kijk jij ook om je heen?

Algemeen
Annie van den Boogaardt.
Annie van den Boogaardt. (Foto: PR )

Onlangs kwam er een telefoontje binnen bij Stem in de Stad. Een meneer vertelde, dat hij met regelmaat in een recreatiegebied komt, waar hij al een paar weken een jongen zag rondlopen en volgens hem daar ook bivakkeerde.

Hij had de jongen al een aantal keren aangesproken, maar de communicatie verliep moeizaam, aangezien hij geen Nederlands of Engels sprak. Er waren meerdere mensen, die hem hadden aangesproken en ook eten hadden aangeboden. Het was wel duidelijk geworden, dat de jongen was verdwaald en eigenlijk niet wist waar hij heen moest. Hij was ook niet in het bezit van een telefoon. De reden waarom deze meneer op dit moment Stem in de Stad benaderde was, dat hij de volgende dag zelf op vakantie zou gaan voor drie weken en het niet over zijn hart kon verkrijgen niet te weten wat er met de jongeman zou gebeuren.

Op mijn vraag of deze jongen wel geholpen wilde worden, reageerde de meneer bevestigend. Hij had hem al geprobeerd duidelijk te maken wat Stem in de Stad was en wat zij voor hem zouden kunnen betekenen. Hij had aangegeven graag geholpen te willen worden.

Ik heb hem daarop uitgenodigd naar Stem in de Stad te komen. Hij bood aan mee te komen met deze jongen, omdat hij niet bekend was in de omgeving. Maar ook om er zeker van te zijn, dat hij goed op weg geholpen zou worden.

Dezelfde dag nog kwam hij met de jongen op de afgesproken tijd naar Stem in de Stad. Onze maatschappelijk werker van Loket in de Stad was inmiddels ingelicht en heeft met de jongen gesproken. Door het gebruik van Google translate werd duidelijk, dat de jongen in de omgeving van Haarlem gewerkt had, ontslagen was en daarna op onverklaarbare wijze uiteindelijk verdwaald was. Na enig speurwerk bleek, dat er nog een vriend van hem verbleef op het adres waar hij een tijdje gewoond had en ook daar zijn spullen stonden. Met een buskaartje op zak en een routebeschrijving naar zijn laatste adres is de jongen op pad gegaan. Uiteraard nadat hij bij ons een lekker kopje koffie en wat te eten had gehad.

Ik was zeer ontroerd over de aandacht van de meneer voor deze jongen en zijn handelen hierin.

Annie van den Bogaardt, directiesecretaresse