Column Stem in de Stad; De plek van een dakloze
Wat heeft een dakloze nodig? Wel, allereerst: respect. Hij of zij heeft het in deze situatie toch al moeilijk met de eigenwaarde, het gevoel van menswaardigheid. Laat de omgeving, u en ik dus, respect tonen voor deze mens. Ook al toont een aantal van hen soms of vaak gedrag dat wij niet respectabel vinden. Een appartement of een kamer? Ja, ook. De verdragen van de VN, van de Europese Unie en van Nederland zeggen het allemaal duidelijk: huisvesting is een mensenrecht. Bed, bad en brood is een mensenrecht.
Ja, maar huizen zijn er niet. En zoveel andere mensen wachten ook op een betaalbare woning. Begrijp ik. Maar wist u, dat de daklozen die in Haarlem opgevangen worden (ongeveer een derde van het totaal aantal daklozen) meer dan € 150,- per dag per persoon kosten? Dit zijn de kosten voor dag- en nachtopvang, plus maaltijd, plus personeel, plus beveiliging, enz. Dan is doorstroming naar een kamer of woning voordeliger voor onze samenleving!
En veel daklozen kosten ons nog meer. Als ze zich misdragen uit woede, verdriet, trauma's, niet respectvolle behandeling aan loketten, drank gebruiken tegen de pijn en eenzaamheid. Denk bijv. aan winkeldiefstal, verslaving, politie, justitie, detentie. Dan kost in ons land zo'n dakloze € 150.000,- per jaar! U snapt: dakloosheid kan duur uitpakken voor de samenleving. Ik spreek uit ervaring: een kamer of appartement of een sociaal pension of een cabinewoning (vergelijk studenten in andere steden). Maar wel met begeleiding! Want voor velen is het niet mogelijk om officiële brieven te begrijpen of zijn/haar financiën op orde te houden of een weg te vinden in het woud van regels en toeslagen.
Ik pleit daarom voor verandering in Haarlem van de huidige praktijk. Ik hoop dat deze column gelezen wordt door een raadslid. Of liever nog door een partner of huisgenoot van een lid van onze Gemeenteraad. En dat er een gesprek op gang komt en dan een verandering.
Wat heeft een dakloze nodig? Normaal mee kunnen doen met de rest van de maatschappij. Met mensen, die hen nu nauwelijks aankijken, nauwelijks serieus nemen. Maar een dakloze is wel een mens. Een kostbaar en vaak gekwetst mens.
Joop Bos, vrijwilliger straatpastoraat
