‘Ik ben iemand die anderen graag helpt’

Ad van Dam

“Hier op de Hogeschool IPABO voel ik me altijd veilig. Vorig jaar heb ik het initiatief genomen om als opleiding deel te nemen aan Paarse Vrijdag. Dat is een landelijke actie op de tweede vrijdag van december, om aandacht te besteden aan LHBTI-onderwerpen, door de school paars te laten kleuren door zoveel mogelijk paarse kleding te dragen, door zowel studenten, als docenten. Het was een enorm succes. Er hingen overal posters van allerlei organisaties in de school en in de bibliotheek lagen een aantal LHBTI-boeken. Ook werd ik uitgenodigd, om als gastspreker, in andere klassen te komen vertellen over hoe en waarom ik dit allemaal zo heb georganiseerd. Dit jaar vindt Paarse Vrijdag op 10 december plaats. We gaan het nu grootser aanpakken. Er komt een paarse loper bij de ingang van de school te liggen, voor iedereen is er een paars armbandje, in allerlei lessen wordt aandacht besteed aan LHBTI-onderwerpen en natuurlijk loopt die dag echt iedereen in het paars.”

Uit de kast geduwd

“Ik was al heel snel zeker van mijn zaak. Al op de basisschool wist ik dat ik anders was dan de rest. Ik was iets meer met meisjes dingen bezig. Ik hield van princessenjurken en hakken. Voetbal hoefde van mij niet. En op mijn middelbare school, kreeg ik Biologie en Seksuele Voorlichting. Toen ik 13 jaar was, viel alles op zijn plaats. Maar mijn coming-out was minder leuk. Ik werd in een situatie gedwongen, die me geen andere uitweg gaf, dan uit de kast te komen. Dat bracht veel problemen met zich mee. Je kan niet meer terug. Je wordt voor het blok gezet en iedereen weet het dan. Hierdoor heb ik wel geleerd beter voor mezelf op te komen. Ik werd gesteund door mijn ouders en vrienden. Wellicht is dat een van de redenen dat ik de Pedagogische Academie ben gaan doen. Ik wil eraan bijdragen, dat wat mij is overkomen, anderen niet overkomt.”

Twee verliefde ridders

“Tijdens mijn stage bij een groep 3, leerlingen van 6,7 jaar, merkte ik dat ze heel erg fan zijn van ridders. Ik heb toen het prentenboek Lance en Lot zoeken zich rot, in de kring voorgelezen. Een heel fraai boek over twee ridders, die op elkaar verliefd worden en samen een kindje willen hebben. Net zoals ieder ander boek, ben ik dit gewoon gaan voorlezen, alsof dit een heel gewoon verhaal is. Het hoort ook gewoon normaal te zijn. Maar naarmate ik verder in het boek kwam, merkten de kinderen dat er iets bijzonders aan de hand was: twee ridders die verliefd op elkaar zijn? Maar doordat ik er normaal over bleef praten, vonden zij het ook niet gek. Toen het boek uit was, ben ik met de kinderen in gesprek gegaan. Ik ging vragen stellen. Wat is de inhoud? Wat gebeurde er? Wie heeft ook twee vaders of twee moeders? Wie kent dat in zijn omgeving? Is dat normaal of niet normaal? Wat vinden jullie ervan? Toen heb ik zelf ook verteld dat ik op jongens val.”

Toekomstvisie

“Ik zou het fantastisch vinden wanneer er een tijd komt waarin iedereen wordt geaccepteerd, zoals die is. Dat er geen mensen meer bedreigd worden. Dat kinderen niet meer gepest worden om wie ze zijn. Dat kinderen geen depressie meer hoeven te hebben, omdat ze bang zijn dat ze niet durven te uiten wie ze zijn. Dat er een veilig pedagogisch klimaat is, waarin kinderen durven te zijn, wie ze willen zijn. Dat kinderen, steun aan een docent kunnen vragen, wanneer ze problemen hebben. We zijn er nog niet, maar we zijn al ver op weg met elkaar. Ik help graag mee om dit doel te bereiken, samen met vele anderen.”

Wil je ook geïnterviewd worden of reageren: mail naar rozeinbeeld@gmail.com