‘Ik kreeg een roze orchidee! Wat wil je nog meer?’

Ad van Dam

“Ik was in 1980, 29 jaar, toen ik naar Amsterdam kwam. Ik ben 36 jaar actief geweest als dominee in de Sloterkerk in Oud-Sloten. Toen ik hier beroepen werd, heb ik niet over homoseksualiteit gesproken. Ik was er toen nog niet openlijk voor uit gekomen. Aanvankelijk waren mijn ouders er heel erg op tegen, het is echt een lijdensweg geweest, het was zo niet welkom, mijn moeder zei jarenlang: ‘dat denk je maar, als je wilt dan hoef je dat niet te zijn’, alsof je daarvoor gekozen hebt, en dat is heel ondermijnend, want dan wordt het je verweten, dat je niet volgens de manier van de meerderheid liefhebt. Maar ik heb op een gegeven moment in de kerkenraad gezegd: ik wil iets vertellen, ik wil vrijer zijn, ik heb op die avond mijn verhaal gedaan, het was een prachtig moment, ik heb gezegd dat ik homoman ben en dat ik wist dat het controversieel is, maar dat ik er nu vrede mee had gesloten, en dat ik dat niet langer verborgen wilde houden, dan kan ik ook voor anderen opkomen. Ik denk dat ik best vaak een rolmodel heb kunnen zijn. Ik kwam er openlijk voor uit, ik sprak erover en ook in een preek durfde ik dat te doen.”

Huwelijk 

“Op 1 april 2001 stelde Nederland het burgerlijk huwelijk open voor partners van hetzelfde geslacht. Vanaf die tijd heb ik zeven mannenparen mogen trouwen. Ik vond dat iedere keer heel mooi om te doen. Ik zag dat al die mannenparen er zo blij van werden, en het ondervonden als een erkenning, van nu horen we er helemaal bij, toen dacht ik, als ik nog eens met iemand een vaste relatie krijg, dan zou ik het ook willen en het willen delen met een grote kring. Daar konden we over en weer van genieten, dat dat nu mogelijk was.” 

Activist

“Ik heb me nooit schuldig gevoeld over het beleven van de erotiek, ik ben er alleen maar heel erg blij van geworden, ik ben een amoureus persoon maar heel diep van binnen, is er toch altijd die veroordeling geweest, en dat is jammer, dat heeft me heel erg in de weg gezeten, ooit zei een hoogleraar tegen mij, ‘bij jou moet de prop nog doorschieten’, hij bedoelde dat het toch innerlijk verstopt zat, door het verbod, en daarom denk ik dat ik zo’n hartstochtelijke activist ben geworden. Ik wil anderen helpen tot die bevrijding te komen, want het is zonde om daar zo onder te lijden en er niet van te mogen genieten.” 

Osdorp

“Ik woon nu zo’n vier jaar in dit wooncomplex in Osdorp. Inmiddels weet ik dat er hier ook drie mannenstellen wonen. Dat geeft me een geruststellend gevoel. Ik kan en mag hier zijn wie ik ben. Stel dat ik nog eens een partner krijg, dan zijn we niet de enige hier. De regenboogvlag hang ik met veel plezier uit. Bij mijn afscheid gaf een van de gemeenteleden me een roze orchidee. Wat wil ik nog meer? Ik heb het goed gehad, omdat het heel echt en gemoedelijk was met elkaar. De gemeenteleden hebben me in hun liefde laten delen, waardering en liefde, heel fijn om hun dominee te zijn geweest, en er waren mensen die zeiden: ‘ik hoop dat u ook nog eens iemand vindt’. Het is niet zo eenvoudig om iemand te vinden die bij je past. In de Bijbel staat, ‘de Schepper maakt een hulp, die bij de mens past’, dat vind ik een heel mooie uitdrukking. Ik kan het ook alleen, maar iemand zei: ‘er is iets niet vervuld’, ik noem het maar: ‘er is nog een vacature’.” 

Reageren: mail naar rozeinbeeld@gmail.com.