Column Sterkliniek - Koffie Verkeerd

Algemeen
Lodewijk Kamps.
Lodewijk Kamps. (Foto: Corine Zijerveld)

door Lodewijk Kamps

Ik heb net op de gebruikelijke turbosnelheid ontbeten na een gebroken nacht (ernstig zieke opnamepoes) en sta met een gezicht vol scheerschuim als de diensttelefoon gaat. Voorzichtig neem ik hem op, het spreekgedeelte op angstvallige afstand houdend van de wit schuimende scheergel. Een eigenaar vertrouwt zijn zwangere hond niet en wil meteen langskomen.

Met lange, geconcentreerde halen van het vlijmscherpe scheermes fatsoeneer ik mijn gezicht en doe tandpasta op de elektrische tandenborstel. In de auto begin ik de poetsbeurt. Na een paar minuten zit ik met een mond vol schuim. Uitspugen uit het raam geeft zo'n troep. Mijn oog valt op het lege koffiekopje bij de versnellingspook. Ik spuug het daar netjes in uit.

Met een frisse mond en een stralend witte glimlach ontvang ik de verontruste eigenaren met Debbie, een normaal vrolijke Drentse Patrijs. Twee dagen later staat er een pretecho op het programma om te kijken hoe het met haar pups gaat, maar nu eet ze niet, braakt ze en is ze erg sloom. Ze is 4,5 week geleden gedekt. Bij het onderzoek blijkt ze koorts te hebben en een pijnlijke buik. Bij een normale zwangerschap hoort dat niet zo te zijn, dus besluiten we tot een spoedecho. Ik had al een assistente gebeld en met vereende krachten krijgen we Debbie op haar rug voor de echo. Er zijn geen hartacties zichtbaar en de baarmoeder bevat alleen maar heel veel vocht. Hier is helaas geen sprake van een levendige dracht, maar van een levensbedreigende baarmoederontsteking. Ze moet zo snel mogelijk op de operatietafel.

De eigenaren zijn overdonderd maar kunnen niet anders dan instemmen met het plan. In plaats van een nest met dartele pups moeten we nu razendsnel Debbies leven redden. Een half uur later blijkt hoe goed die beslissing is: de baarmoeder is gescheurd en er druipt pus de buik in. Debbie heeft dus al een buikvliesontsteking en dat is altijd een dubbeltje op zijn kant. De lelijk ontstoken en vergrote baarmoeder verwijderen we snel uit de buik en daarna gaan we de buik spoelen, spoelen en nog eens spoelen. Via het infuus krijgt ze krachtige antibiotica en nadat zelfs het kleinste pusvlokje uit de buik is weggespoeld, hechten we haar grote wond dicht. Nu is het uit onze handen; wat gedaan moest worden is gedaan, we afwachten. Haar vooruitzichten zijn gunstig dankzij het snelle helpen en het snelle gezamenlijke handelen. De rest van de dag verloopt chaotisch, vooral omdat we al 2 uur achter zijn geraakt op het geplande schema.

Aan het eind van de dag gaat Debbie vrolijk kwispelend met de blijde eigenaren mee naar huis. Moe maar voldaan stap ik in de auto. Mijn oog valt op het koffiekopje met een lekkere schuimlaag. Ook koude koffie is lekker, denk ik, en ik sla met een kordate beweging het hele kopje in een keer achterover.