Column Mats - Duif

Algemeen
Mats Hoogland.
Mats Hoogland. Foto: (Foto: Jasper Groen)

door Mats Hoogland

Overal mensen. Mensen die lopen en stilstaan. Ergens tussen al die mensen staat een hotdogkraampje. Aan dat hotdogkraampje zit een hondje vastgebonden dat stil moet huilen. Om de zoveel meter ligt er een Albert-Heijn-spork op de grond, of zo'n plastic verpakkinkje van een rietje.

Verderop staat een poppentheater waar Jan Klaassen en Katrijn elkaar de hersens in slaan. Kinderen lachen. Tegenover het poppentheater staat Mickey Mouse, of in elk geval iemand die Mickey Mouse zou moeten voorstellen, wellicht na een heel lange avond stappen. Niemand wil met hem op de foto. Achter Mickey staan twee jonge mannen te dansen, toeristen kijken in een cirkel toe, naar hoe de heren salto's maken, elkaar optillen en over elkaar heen springen. In de cirkel staan mensen met T-shirts met teksten: 'God is Real', 'I love Amsterdam' en 'Supermom'. De enigen die zich niets van de cirkel aantrekken, zijn de duiven. Honderden duiven, die worden gevoerd met brood, en worden vastgelegd met selfiesticks.

Zelfs als ik mijn ogen sluit ben ik nog in Amsterdam. Vlak achter me staat iemand in een megafoon te schreeuwen: 'De Islamitische Republiek van Iran heeft zijn beleid in lijn gebracht met het mondiale kapitalisme, leve de vrijheid, leve het socialisme!'. De vrouw die de tekst voorleest, kan heel slecht voorlezen. Ik ruik de geuren van wiet, chocolade en zweet. Ik hoor stoplichten sneller tikken, en voeten over zebrapaden. Ik hoor een orkest aan straatmuzikanten, links een gitarist, rechts een zangeres en ergens wat verder achter me een doedelzakspeler. Ik vraag me af wie de meeste winst aan het maken is.

Als de lucht grijs wordt, haal ik m'n fiets van het slot en vertrek ik weer naar huis. De straten worden steeds leger en mijn hoofd wordt steeds rustiger. Eenmaal thuis aangekomen zet ik de fiets op slot, en loop ik de trap op naar mijn deur. Net wanneer ik mijn huissleutel wil gaan pakken, zie ik, vlak voor m'n deur, een duif. De duif ziet mij ook. We kijken elkaar twee seconden verbaasd aan, en dan vliegt 'ie weer terug. Terug naar de Dam.