Column Sterkliniek - Terugkeer

Tussen Kerst en Oud & Nieuw waren we geopend en het was een gekkenhuis. Heel veel mensen kwamen nog medicijnen en voer halen. Daarnaast waren ook de kalmeringstabletten tegen vuurwerkangst niet aan te slepen! Op maandag stond er een afspraak op het programma van het echtpaar Van der Zande met een zwarte aanloopkat.

Het diertje liep al bijna 2 jaar bij hen rond het huis en ze gaven hem altijd in de schuur te eten. Hij was nog nooit in het huis geweest, want daarvoor was hij te bang. Ze hadden hem pas de laatste maanden voorzichtig kunnen aanraken zonder dat hij meteen wegrende. Het was dus een getraumatiseerde en angstige zwerfkat. De reden van het langskomen was, dat ze hem eigenlijk zo zielig vonden dat ze niet meer wisten wat ze nu het beste konden doen. In hun ogen had de kat duidelijk geen levensplezier; hij was alleen maar bang en op de vlucht. Nu ze hem konden aanraken, bleek het voor het eerst mogelijk om hem in een transportmandje te doen. Bij het openen van de transportkooi keek ik recht in de grote pupillen van een superbange kat. De oren lagen in de nek en hij was klaar om mij aan te vallen.

Als eerste dacht ik er slim aan te doen om de chiplezer langs het dier te halen. "Nou, dat zal echt geen zin hebben, hoor! Hij loopt al 2 jaar bij ons rond," werd me verteld. Na één keer over de rug te zijn gegaan met de aflezer hoorde ik 'bliep' en verscheen er een nummer op het scherm. "Hè, hoe kan dat nou?" Op de website van de databank typte ik het gevonden nummer in en jawel hoor, er verscheen een telefoonnummer, een naam (Simba) en een adres....uit Lisse. Nou werd het helemaal spannend.

Ik sprak met de onbaatzuchtige verzorgers af dat ze de kat achter zouden laten en dat ik later op de dag het nummer zou bellen. Nu was het nog te vroeg voor een mogelijkerwijs zeer schokkende mededeling. Om half 11 ging ik er goed voor zitten en toetste het nummer in. Snel werd er door een vrouw opgenomen. Ik bereidde haar voorzichtig voor op een heftig gesprek. "Uw kat Simba is levend en wel teruggevonden!" Totale verbijstering aan de andere kant van de lijn. "Huh? Waar? Wanneer? Hoe gaat het met hem? Hij is al zo lang weg, we hebben zijn verlies net geaccepteerd."

Meer dan anderhalf jaar waren ze Simba kwijt en al die tijd heeft hij rondgelopen in Zwaanshoek, slechts 10 kilometer noordelijker. Nog dezelfde dag kwam de oorspronkelijke eigenares Simba halen. Het was een zeer emotioneel weerzien. De eigenaar kon de kat direct optillen en Simba spinde van blijdschap. We gaven het telefoonnummer van de vriendelijke verzorgers en vol ongeloof vertrokken de mensen met hun teruggekeerde kater. Gisteren zag ik de verzorgers weer aan de balie: "En? Zijn jullie nog gebeld?" "Ja hoor, ze zijn echt heel blij. Ze vroegen zich wel af of we wel het juiste voer hebben gegeven. Ze vonden hem zo mager geworden".