Column Sterkliniek - Takkie

Column
Lodewijk Kamps.
Lodewijk Kamps. (Foto: Corine Zijerveld)

Ik was thuis naar de samenvatting van weer een belangrijke wedstrijd van Ajax aan het kijken toen de telefoon ging. "Dokter, er is iets vreselijks gebeurd met de hond van mijn moeder; er is een kies afgebroken en je kijkt zo in het wortelkanaal!"

door Lodewijk Kamps

Dat klinkt als iets afschuwelijks. En is ook een zeer pijnlijke gebeurtenis. Een kies afbreken tot op het niveau van het tandvlees en dat het wortelkanaal dan open en bloot ligt. Hoe sneller je dan optreedt hoe gunstiger het eindresultaat.

Ik liet de Ajax-samenvatting voor wat 'ie was, belde in de auto alvast met een tandheelkundig specialist in Den Haag en reed met zwaailicht op het dak iets harder dan de maximumsnelheid toelaat. Met een hartslag van 180 kwam ik op de praktijk aan, net voordat de eigenaren arriveerden met de onfortuinlijke hond Jip. Het kwijl liep uit zijn mond en met zijn voorpoot veegde hij langs zijn pijnlijke kies. Ik bereidde de mensen voor op een doorverwijzing naar een wortelkanaal-specialist en de kosten die dat met zich mee zou kunnen brengen.

Voorzichtig zette ik Jip op tafel en probeerde millimeter voor millimeter zijn bek te openen. Het was op dat moment dat ik een glimlach niet kon onderdrukken. Terwijl ik de mensen vertelde hoe intensief een wortelkanaalbehandeling zou zijn, haalde ik voorzichtig het afgebroken takje tussen de hoektand en de eerste kies vandaan. Probleem opgelost. Geen doorverwijzing nodig. Het leek op kiestrauma, maar het was een stukje hout.

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Opgelucht ging iedereen naar huis. Maar toen ik naar huis reed, werd ik alweer gebeld door een ongeruste eigenaar die vertelde dat zijn hond een verwonding in de mond had opgelopen. Hij had gespeeld met een stok en nu had hij zichzelf vermoedelijk gespiest.

Ik draaide weer om en liet de mensen uit Noordwijkerhout komen. Ik hield wederom rekening met een meevaller qua diagnose, net zoals bij Jip. Maar toen Janneke binnenkwam, zag ik meteen dat het goed mis was. Hij had een grote bult onder de kin en was hevig aan het kokhalzen. Janneke was achter een stok aan gegaan, die in de grond was blijven steken. Bij het happen naar de stok was deze in zijn keel geschoten. Een voor ons bekend probleem.

Ik bracht Janneke onder verdoving om de schade beter te bekijken. Nadat hij sliep, zag ik een stuk hout naast zijn tong uitsteken. Voorzichtig pakte ik het vast en trok er langzaam aan. Negen centimeter hout kwam eruit! Vervolgens moest ik het steekkanaal opzoeken en controleren op splinters. Het lukte mij er drie uit te halen. Hierna bracht ik een drain aan om het steekkanaal open te houden voor de komende drie dagen. Dan konden ongewenste deeltjes er uit spoelen.

Drie dagen later kon de drain worden verwijderd. Het ging super met Janneke. Snel komen en een probleem verhelpen, heeft meestal zijn voordelen.