Hoe het allemaal ooit begon…

Sport
Pé van Stralen; met hem begon het allemaal. De eerste Tour de Waard was een initiatief van zijn fanclub.
Pé van Stralen; met hem begon het allemaal. De eerste Tour de Waard was een initiatief van zijn fanclub. (Foto: Archief Stichting Tour de Waard)

HEERHUGOWAARD – Vijftig jaar geleden namen Co Zut en Ad Breed het initiatief om een wielerronde in Heerhugowaard te organiseren. De Stichting Tour de Waard komt in feite voort uit de supportersvereniging van Pé van Stralen, een Heerhugowaardse wielrenner die toentertijd succesvol was bij de amateurs.

Die supportersvereniging telde zo'n 180 leden, die hun held regelmatig aanmoedigden bij wedstrijden. Stuk voor stuk waren het fanatieke wielerliefhebbers, die zelf ook graag op de racefiets klommen. Eind jaren zestig ontstond het idee om een eigen wielerronde te organiseren. Er werd al wel gekoerst op het industrieterrein, waar nog geen bebouwing was. De enige toegangsweg was de Nijverheidsstraat. Het was dus met recht een kale bedoeling. De leden van de supportersvereniging maakten zich daarom hard voor een wielerronde in het centrum van Heerhugowaard. Dankzij steun van de plaatselijke middenstand en de gemeente werd hun droom in 1970 werkelijkheid, met de eerste editie van Tour de Waard. Begin jaren zeventig was de Middenweg overigens nog niet in het parcours opgenomen, maar de renners gingen wel over de Bickerstraat en de finish was op het kruispunt van de Van Foreeststraat en de Van Duivenvoordestraat. Een boerenkar fungeerde als jurywagen. Later kreeg de organisatie toestemming om de Middenweg als start- en finishplaats aan te wijzen.

In 1975 werd de eerste Profronde van Heerhugowaard verreden. Dankzij sportjournalist Rob van den Dobbelsteen, die toen in Heerhugowaard woonde en jaarlijkse de Tour de France versloeg voor Het Parool, werden contacten gelegd met profrenners en oud-Tourwinnaar Jan Janssen regelde de contracten. De KNWU wees de tweede zondag na de Tour de France aan als vaste datum voor de Heerhugowaardse profronde, vanaf 1984 werd dat de eerste zondag na de Tour. Had een renner het in Frankrijk goed gedaan – een etappe gewonnen of een trui in de wacht gesleept – dan ging het startgeld met 250 euro omhoog. Illustere namen als Joop Zoetemelk, Gerrie Knetemann, Jan Raas, Hennie Kuiper, Henk Lubberding, Johan van de Velde en Steven Rooks gingen ooit als winnaar over de streep.

Op de lange duur bleek het financieel niet langer mogelijk om beroepsrenners naar Heerhugowaard te halen en na 1990 werd er weer overgestapt op amateurs. De publieke belangstelling bleef echter onverminderd groot. Er werden allerlei nevenactiviteiten ontplooit, zoals 'crazy races' en skeelerwedstrijden. Vanaf het begin is er altijd muziek en vertier voor jong en oud rond de wedstrijden geweest. Sinds 1995 werd er een vrouwenkoers gereden, waar grote namen als Leontien van Moorsel en Monique Knol voor werden gestrikt. Na een lange tijd afwezigheid werd dit onderdeel in 2013 heringevoerd. In zijn huidige vorm biedt Tour de Waard ook plaats voor wielerliefhebbers met een verstandelijke beperking en de jongste jeugd.

Vroeger hadden de renners hun handremkabels nog boven het stuur.
Gezelligheid kent geen tijd: Tourfeestje bij Marlène.
De ronde kende regelmatig spannende finishes, zoals hier in de jaren negentig.
Grote kleppers in actie: Gerrie Knetemann in achtervolging op Joop Zoetemelk.
De stem van de legendarische speaker Chris Delbressine schalde in de hoogtijdagen van de Tour door het dorp.
Finish van de amateurs in 1989. Vele toeschouwers hadden de regen getrotseerd.
Ludiek: de bochten op het parcours worden vernoemd naar illustere oud-deelnemers.
Wijlen clown Soeth (Theo Schilder) vermaakt de renners voorafgaand aan de start.