- - Column - Lange tenen

'Goedemorgen! Komt u ook voor de fysiotherapeut?'
'Nee, voor de pedicure', zeg ik.
'Ah, een voetendokter. Zou ook goed zijn voor mijn man! Hij leeft op veel te grote voet. En als ik er wat van zeg voelt hij zich op zijn teentjes getrapt. Nou ja, teentjes... die lange tenen van hem ben ik soms goed zat. Het liefst ga ik er flink op staan!'
'Slaan, zegt u? Toevallig heb ik een paar hamertenen. Die mag u gerust een tijdje van mij lenen!'
'Ha ha, een geinig mannetje bent u! Ik zal u een geheim verklappen. Onder mijn voet heb ik een eksteroogje. En als mijn man weer eens snurkt, schuur ik daarmee over zijn buik, dat prikt lekker in zijn vel. Hij draait zich dan pardoes op zijn zij en is weer een tijdje snurkvrij. Dat rijmt nog ook!'
'Daarmee haalt u vast geen wit voetje bij hem', merk ik op.
'Moet dat dan? Ik hou altijd voet bij stuk en weiger op mijn tenen te lopen. Zelfs al haalt iemand het bloed onder mijn teennagels vandaan, dan nog maak ik mij niet uit de voeten. Ik sta zogezegd zo stevig als een olifant!'
'Een olifant met een eksteroog', vul ik aan. 'De wereld ligt dus aan uw voeten!'
'Nou niet overdrijven meneer! Ik wil gewoon niemand voor de voeten lopen, laat staan dat ik het gras voor iemands voeten wegmaai. Maar... nu is het toch écht uw beurt, hoor! U hebt alleen maar verteld dat u hamertenen heeft. Haalt uw partner nooit het bloed onder uw teennagels vandaan? Of gaat u wel eens op vrijersvoeten?'
Een deur gaat open. Redding is nabij! 'Komt u maar, meneer Van Rossum!'
Ik sta op en fluister mijn buurvrouw snel in haar oor: 'Weet u, ik gruw van knoflookteentjes!'
©Tom van Rossum