Het was kras

Het zat in het voorjaar al een tijdje in mijn hoofd om een lekkere doevakantie te gaan houden, maar had geen idee hoe ik dat kon realiseren. Maar toen kwam de oplossing zomaar op mijn pad. Het begon met een advertentie in de krant: een weekje fietsvakantie in Frankrijk, langs de kust van Normandië. Dagelijks een fietstochtje van ongeveer vijftig kilometer, met bezoekjes aan de kust met de invasiestranden en de beroemde abdij Mont Saint Michel. Dat sprak mij erg aan. Bij toeval ontmoette ik een fiets- en sportvriendin, dat was kras, en het plan kreeg vorm. We waren beiden erg enthousiast en binnen een week hadden we geboekt.
We lieten ons verrassen. Eerst de busreis, dan verzamelen met de fietsgroep en daarna de reis naar het hotel. De groep was gezellig, het hotel was goed en de fietsen waren prima. Het werd een bijzondere week. We hadden elke dag een andere route en er gebeurde elke dag wel iets. Zo had ik tijdens een van mijn eerste tochtjes, langs de kust, mijn rugzakje laten staan met mobiel, paspoort, pinpas, geld - zeg maar al mijn kostbare bezittingen - erin. Na zes kilometer kwam ik er met een schok achter dat ik hem niet bij me droeg en als een bezetene heb ik langs de boulevard geracet om de plek te vinden waar ik de rugzak had achtergelaten. Mijn hart klopte in mijn keel, mijn vakantie was kapot, maar tot mijn stomme verbazing stond hij nog net zoals ik hem achter had gelaten. De bovenrits was open met het broodtrommeltje er nog naast, dat was kras. Mijn vakantie kon niet meer stuk, wat een geluk. Zo hadden we ook een lekke band op de laatste dag; een aardige, wat oudere Fransman bood aan hem weer op te pompen. Pas de problème, zei hij.
We hebben een week met prachtig mooi weer gehad waarin we heel veel gezien, gefietst, gekletst, gedwaald en vooral gelukkig ook gelachen hebben. Fantastisch hoe de buschauffeur met zijn fietsenkar achter de bus dit allemaal mogelijk heeft gemaakt. Hoe en wat volgend jaar de vakantieplannen worden, dat ligt nog onder in de la. Eerst nagenieten van al het mooie wat we hebben gezien. Ook ik kan weer iets van mijn 'Tot do'-lijstje schrappen. Er is nog zoveel moois te beleven en daarom zeg ik: pluk de dag wanneer het kan.