‘Mezelf voorstellen is verschrikkelijk’

Algemeen
Dieke van Dijk vraagt aandacht voor stotteren.
Dieke van Dijk vraagt aandacht voor stotteren. (Foto: vincentdevriesfoto.nl)

ALKMAAR/HEILOO - De dagen aftellen voor een spreekbeurt, buikpijn bij het idee hardop voor te moeten lezen en één brok zenuwen als je iemand voor het eerst ziet en je jezelf voor moet stellen. Welkom in de wereld van Dieke van Dijk. Dieke is veertien jaar, zit op het Murmellius Gymnasium in Alkmaar en...stottert. Het stotteren heeft een enorme impact op haar leven en omdat het 22 oktober Wereldstotterdag is, wil ze graag haar verhaal doen om dit onderwerp onder de aandacht te brengen.

Dieke van Dijk vraagt aandacht voor stotteren

“Het stotteren is begonnen toen ik zeven jaar was”, zegt Dieke. “Ik heb toen de nodige training gekregen, maar de laatste tijd is het weer verergerd waardoor ik nu ook verder aan mijn techniek werk. Mijn therapeut begeleidt mij op diverse vlakken en adviseerde ook om er vooral heel open over te zijn. Zo kwam ik op het idee voor een interview om zo meer bekendheid voor dit onderwerp te vragen. Stotteren is gewoon heel lastig en heeft grote invloed op mijn leven. Mezelf voorstellen is verschrikkelijk. Dan kom ik vaak slecht uit mijn woorden en als ik wel goed uit mijn woorden kom, vind ik gek om te benoemen dat ik stotter. Terwijl ik het ook fijn vind om te laten weten dat ik stotter. Spreken in het openbaar vind ik een ramp. Denk dan aan hardop voorlezen, een bestelling doorgeven of wat dacht je van een spreekbeurt! Ik zit al maanden van tevoren de dagen af te tellen. Vaak vraag aan een vriendin of zij de bestelling door wil geven, terwijl ik me dan ook weer schuldig voel omdat ik het misschien zelf had moeten doen. Zo houdt stotteren me de hele dag bezig; hoogst vermoeiend!”

Begrip

Wat Dieke vooral met dit interview hoopt te bereiken is begrip, dat mensen niet raar opkijken als ze met iemand praten die stottert. “Dat zou fijn zijn, daarom vind ik het belangrijk erover te vertellen. Het wakkert emotionele gevoelen aan, zoals verdriet, schaamte en een gevoel van minderwaardigheid. Gelukkig heb ik een fijne vriendengroep waar nooit iets vervelends over mijn stotteren wordt gezegd; daar ben ik echt dankbaar voor. Mijn vader stottert ook. Soms zeggen mensen dat ze het stotteren - op de een of andere manier - wel bij me vinden passen en dat het mij uniek maakt. Daar ben ik het wel mee eens; het maakt me anders en vormt me hoe ik naar dingen kijk en met situaties omga. Zo kan ik bijvoorbeeld heel goed luisteren en ik ben me ervan bewust dat deze eigenschap door mijn stotteren is versterkt. Zo ben ik een ideale gesprekspartner voor veel vrienden; helemaal goed! Wat ik tegen mensen wil zeggen die iemand ontmoeten die stottert? Probeer hetzelfde te reageren als tegen iemand die niet stottert. Het is vervelend, maar geen ramp en als ik weet dat er begrip is, voelt dat voor mij veel fijner! En voor wie meer wil weten over stotteren adviseer ik eens een kijkje te nemen op www.stotteren.nl.