Amber van der Mark (23) herstelt heel langzaam van Corona

Algemeen
De Heiloose Amber van der Mark (23) herstelt heel langzaam van Corona.
De Heiloose Amber van der Mark (23) herstelt heel langzaam van Corona. (Foto: aangeleverd)

HEILOO - Ja, ze had een uur flink geniest en ja, ze voelde zich die dag soms even wat gek. Ze was net begonnen aan het tweede deel van de studie voor civiel ingenieur aan de Technische Universiteit Delft en volop bezig met sporten daar. Gewoon zoals iemand van 23 jaar dan leeft. Een fijn gevuld bestaan. Maar toen, die maandagavond in september, kwam er een splijtende hoofdpijn op.

door Ed Bausch

Opeens werden de dagen heel anders voor Amber van der Mark. Corona overviel haar, maar dat wist ze pas een paar dagen later. Geen idee waar ze het virus had opgedaan, want ze was nauwkeurig in het opvolgen van de maatregelen. Nu, aan het begin van een nieuw jaar, zegt ze: “Misschien, heel misschien kan ik komende september de studie weer een beetje oppakken. Nu kan ik nog maar met moeite een stuk in de buurt lopen en er zijn gauw teveel prikkels.”

Aan haar is te zien hoe het virus kan huishouden

Het virus lijkt zo onzichtbaar en er is nog zoveel onbekend over wat het aan kan richten. Het verhaal van de in Heiloo geboren en getogen Amber maakt duidelijk hoe corona diep kan ingrijpen in het leven van alledag en hoe verschillend de ziektepatronen kunnen zijn. Haar verhaal maakt vooral duidelijk hoe nodig de waakzaamheid is. Ze kan nu weer redelijke zinnen en een mooie glimlach produceren. Maar het is haar aan te zien dat ze een enorme dreun heeft gehad. “Zóveel onzekerheden”, zegt ze. “De zorg die ik kreeg was hartstikke goed, maar je merkt ook dat er nog maar heel weinig kennis is over wat corona kan aanrichten. Ik ben gewoon mijn vertrouwde lichaam kwijtgeraakt en dat is heel gek. Nu moet ik accepteren dat ik alleen met hele kleine stapjes heel langzaam weer vooruit ga.”

Neurologische verstoringen

Ze was in Delft de volgende dag naar de huisartsenpost gegaan, met moeite. En kon meteen door naar de spoedeisende hulp, waar direct met hartonderzoeken allerlei oorzaken werden uitgesloten. “Vrijdag zou ik me, met de nodige aspirientjes, wel weer beter voelen”, dacht men. Weer op haar kamer werd ze zieker en zieker en kwam haar moeder haar donderdag ophalen om dan maar naar Heiloo te gaan. Inmiddels was het bericht gekomen: positief getest. Er was sprake van een opname in het ziekenhuis. “Maar dat zou volkomen isolatie betekenen en toen ben ik met hele goede begeleiding in Heiloo gebleven. Soms viel ik gewoon om en eten ging ook nauwelijks. Mijn longinhoud is behoorlijk afgenomen en er waren allerlei neurologische verstoringen, misschien ook omdat het virus bij mij een hersenvliesontsteking heeft veroorzaakt.”

Glimlach van vertrouwen

Na een revalidatietraject in Beverwijk is Amber weer terug in Heiloo en daar biedt de bank in het ouderlijk huis haar nu het comfort om heel langzaam vooruit te kijken. “Smaak en reuk komen weer een beetje terug en ik moet nu veel eten om weer aan te sterken en weer spierkracht op te bouwen.”

Amber beseft dat ze iets heel bijzonders heeft meegemaakt, zomaar opeens. “Als het leven tegen de zomer misschien weer wat gewoon is, zal ik wel beseffen hoe bijzonder dat is. Voor nu moet ik echt nog niet de illusie hebben dat ik mijn oude leventje snel kan oppakken. Als ik morgen al weer iets kan lezen of geconcentreerd over iets kan nadenken, of een stukje verder kan lopen is dat al heel mooi.” Zo zijn de verhalen van mensen bij wie het virus toesloeg, met heel diverse gevolgen. Amber is jong en verder gezond. “Maar laat niemand zeggen dat het een griep is.” En dan poseert ze, met een glimlach van vertrouwen dat het helemaal goed zal komen en dat ze na de zomer haar kamer in Delft weer kan bewonen.