Uit het straatbeeld: Gert Jan Hafkamp
HEILOO - Hij kwam oorspronkelijk uit Kortenhoef, geboren op 29 mei 1955. Maar Gertjan Hafkamp woonde allang in Heiloo. Zijn ouders en zus waren al eerder overleden. Een gezin van ‘paradijsvogels’ werden ze wel genoemd. Op 5 januari kwam er ook een einde aan Gertjans bestaan. Het is werkelijk opvallend hoe een persoon over wie eigenlijk zo weinig bekend is toch zo gegrift kan staan in het hoofd en de herinnering van zovele dorpsgenoten. Op de herinneringssite zijn inmiddels ruim 3.500 kaarsjes ontstoken, dat wil wel wat zeggen.
Met wat begeleiding door de GGZ op de achtergrond woonde hij zelfstandig in de wijk Ypestein. Vandaar uit bewoog hij zich door het dorp en de omgeving. Fietsend, hardlopend en op het laatst alleen nog wandelend, toen hij wat geblesseerd leek. Steeds langzamer werd zijn tred. Op zijn uitvaart werd vooral verteld over dat hardlopen in welke weersomstandigheid dan ook en ook over zijn zeer gewaardeerde lidmaatschap van schaakclub Vredeburg in Limmen. Hij deed veel mee aan wedstrijden, marathons ook en hield dat allemaal goed bij en sprak er met vele over. Sommigen noemden hem gekscherend ‘Speedy Gonzales’ en dat vond hij nog mooi ook.
Verjaardagen
Nieuwsblad Heiloo vroeg diverse dorpsgenoten wat hem zo bijzonder maakte. “Hij maakte met iedereen een vriendelijk praatje, informeerde naar je verjaardagsdatum en onthield alles. Wie hij ook tegenkwam: hij zwaaide naar je en riep je naam, ook al had hij je veertig jaar niet gezien.” Hij sjouwde vaak rond met zijn supermarkttas vol met zijn behaalde medailles. Zonder te weten wie hij nu echt was kenden heel veel mensen hem en ze hielden van hem, omdat hij zo aardig was. “Ik weet eigenlijk helemaal niets van hem”, schrijft iemand, “Maar hij veroorzaakte wel altijd een glimlach op mijn gezicht en was dan zelf ook blij.”
Brieven en attenties
En dan zomaar is hij uit het straatbeeld verdwenen. Hoewel hij in de afgelopen coronamaanden al wel minder werd gezien, zeggen sommigen. “En dat besef je dan nu pas.” Heel bijzonder zijn ook de reacties van mensen overal in het land die memoreren dat ze prachtige brieven van hem kregen toegestuurd, vaak na ontmoetingen bij hardloopwedstrijden. “Iedere centimeter van het briefpapier was dan benut.” 4
In Heiloo reppen velen over de onverwachte attenties van hem, die ze in de brievenbus mochten aantreffen. Zó anoniem was Gertjan Hafkamp en toch zo enorm geliefd en vertrouwd. Bijzonder door gewoon te zijn. Door altijd vriendelijk te zijn. Dat wordt nu allemaal gememoreerd en zijn verdwijnen uit het straatbeeld wordt door velen betreurd. Op memori.nl staan onder zijn naam talrijke uitzwaairegeltjes die benadrukken dat Gertjan gewoon een lieve man is geweest in zijn leven. Wellicht niet een makkelijk leven, schrijven sommigen. Maar dat poetste hij uit door te zwaaien en gedag te zijn en praatjes te maken. Een mooi voorbeeld is hij geweest en nu een dierbare herinnering. Er mochten nu maar dertig personen komen op de uitvaart. In een andere tijd was het afscheidsbezoek vast veel omvangrijker geweest.
(Met dank aan Duin Uitvaartverzorging voor de foto.)
