Heilooër in Beeld: Annemieke Groot

(door Yvonne ten Bruggencate)

Ik ben geboren in de Zuidoost Beemster en in 1975 met mijn ouders, broer en twee zussen naar Heiloo verhuisd. Ik was toen 7 jaar. Vanaf mijn twintigste heb ik een paar jaar in het centrum van Haarlem gewoond. Zeker op die leeftijd heb ik daar ook van genoten! Maar daarna ben ik toch weer teruggekomen naar Heiloo. Nu woon ik al bijna 26 jaar met veel plezier in Ypestein, samen met mijn gezin. Vrienden omschrijven mij als iemand die rustig, lief, warm en vriendelijk is én heel goed kan luisteren. Mijn hobby’s zijn fotografie, zingen en piano spelen. Verder wandel ik regelmatig met onze hond Sky en heb ik altijd mijn camera, of tenminste mijn telefoon mee. Dan maak ik foto’s van alles wat ik tegen kom in Heiloo en Egmond. Het meest fotografeer ik de prachtig gekleurde luchten in de vroege ochtend en de al net zo spectaculaire avondluchten. Soms word ik weleens gevraagd om een fotoshoot te maken. Want fotograferen- dát doe ik het liefst van alles! Mijn eerste camera kreeg ik van mijn ouders, toen ik tien jaar oud werd.

Wat heeft jou gemaakt tot wie jij nu bent?

Opgroeien in Heiloo, een onbezorgde jeugd, in een veilig en liefdevol gezin heeft een grote invloed op mijn leven gehad. Maar iedereen maakt dingen mee in het leven, ups-and-downs, daar leer je mee om te gaan en daar groei je van. Het vormt je. Niet alles kan altijd meezitten. Op een gegeven moment kreeg ik een burn out omdat ik werk deed wat ik eigenlijk helemaal niet leuk vond. Ik heb hier veel van geleerd en ik kan nu beter mijn grenzen aangeven. Ik zeg beslist niet meer overal ‘ja’ op! Ik doe nu- zoveel mogelijk- wat ik leuk vind. Ik hoef ook niet te presteren en ik ben tevreden met mijn leven.

In 2018 ben ik gaan werken bij de Stay Okay in Egmond. Dat is flink doorwerken, maar erg gezellig. Jammer genoeg ligt dat nu stil vanwege Corona. Aan de andere kant heb ik nu meer tijd om te fotograferen. Daar wil ik me steeds meer op richten, want foto’s maken geeft mij ‘vleugels’. Ik denk dat het erg belangrijk is dat je werk doet wat je echt leuk vindt.

Waar ben jij trots op?

Ik ben bescheiden van aard. Dat neemt niet weg dat ik het erg leuk vind als mensen mij complimenteren met de foto’s die ik maak. Misschien juist in deze nare coronatijd genieten veel mensen van de foto’s die ik maak van bontgekleurde zonsopkomsten en zonsondergangen. Op social media heb ik veel volgers en af en toe win ik een prijs. Dat maakt me dan eerder blij dan trots.

Wat zou je graag nog eens over willen doen?

Fotografie zie ik als mijn roeping, daar had ik mij wel eerder op toe willen leggen. Toen ik echter een beroep moest kiezen dacht ik vooral praktisch, ik ben gewoon naar Schoevers in Amsterdam gegaan en leerde tikken. Als je ouder bent ga je volgens mij pas echt voelen wat je leuk vindt. Tenminste dat had ík. In 2019 haalde ik mijn oude camera uit het stof, bekeek het een en ander op YouTube en ging me weer verdiepen in de fotografie. Als ik nu een opleiding moest kiezen zou ik kiezen voor de Fotovakschool in Amsterdam. Maar ja je bent nooit te oud om te leren?

Wat zijn jouw wensen voor de toekomst?

Ik zou ontzettend graag willen reizen en meer van de wereld willen zien. Niet alleen hier die prachtige zonsondergangen fotograferen maar ook op al die andere fascinerende plekken op de wereld. Hawaï, Nieuw-Zeeland of het noorderlicht in IJsland of Noorwegen. Er is nog zoveel wat ik wil gaan bekijken. En vastleggen, natuurlijk!

Welke boodschap wil je meegeven?

We wonen hier zo mooi! Je kunt bijna niet genoeg van de natuur in deze omgeving genieten. Als je bijvoorbeeld vroeg opstaat word je meestal beloond met de fraaie kleuren van de zonsopkomst. Vaak is de lucht maar heel even zó bijzonder. Ik zorg altijd dat ik ruim op tijd op de juiste plek ben. Bij zonsondergangen moet je vaak iets langer blijven kijken, niet meteen weg gaan als de zon net onder is. De echte kleurenexplosie volgt later! Ook zou ik de boodschap mee willen geven om er altijd voor te zorgen dat je foto’s hebt van de mensen waarvan je het meeste houdt! Foto’s die goed laten zien hoe ze zijn! Mijn vader is vorig jaar overleden. Gelukkig had ik hem nét gefotografeerd. Hij kijkt je lachend aan met twinkels in zijn ogen. Mijn moeder krijgt heel veel kracht van die foto. Daar ben ik zo blij om!