Jan Adrichem vertegenwoordigt het ‘bijenlint’ in Heiloo

Algemeen
Jan Adrichem in vol ornaat voor de bijenkasten.
Jan Adrichem in vol ornaat voor de bijenkasten. (Foto: Ed Bausch)

HEILOO - Veehouderij. Zo kun je eigenlijk het houden van bijen zien als je ze hebt voor het oogsten van honing. In Nederland zijn nauwelijks twintig bedrijven echt bezig met de professionele honingproductie. Hobbyist-imkers: daar zijn er veel meer van. Zij houden de bijen in kasten. En dan zijn er de wilde bijen. Die zijn bedreigd in hun bestaan.

DOOR: ED BAUSCH

“De zorg over de afnemende populatie is heel erg terecht. Bijen zijn essentieel in de hele voedselketen.” Jan Adrichem vertegenwoordigt het ‘bijenlint’ in Heiloo. Op zijn prachtige stek op Landgoed Willibrordus vertelt hij over het evenwicht tussen bijen houden en de vrije bij.

De meesten van ons kunnen nauwelijks het onderscheid zien tussen wespen, bijen, hommels. En dan zijn er ook nog eens honderden soorten bijen. Veelal zien we de prachtige diertjes ook als louter lastig of gevaarlijk. “Maar ze zijn gewoon vreselijk onmisbaar. Het is zo belangrijk dat we veel meer gaan weten over de wereld waarin we mogen en moeten samenleven met dieren en planten. Onze suprematie heeft al veel te lang geduurd. Als je schakels uit het systeem haalt, kan het systeem instorten of op z’n minst heel erg verstoord raken. Met ernstige gevolgen als hongersnood.”

Eigenlijk móeten we last hebben van insecten

Jan Adrichem heeft de mogelijkheid om op zijn terreintje ook groepen te ontvangen, om te vertellen over het werk van bijen. Het Landgoed is voortdurend in ontwikkeling en is zeker ook aan het ‘vergroenen’. Dus hij voelt zich er welkom en heeft een mooi huisje gemaakt rond zijn kasten. De bijenstichting probeert in heel Nederland tot zogeheten ‘bijenlinten’ te komen. Daarmee kun je proberen om in je eigen regio de belangstelling voor het belang van bijen te vergroten. Om er bij gemeenten voor te pleiten om heel anders met het groen en het maaien om te gaan, om te stimuleren dat veel meer tuinen ‘onttegeld’ raken en dat er veel meer bloemen worden gezaaid en bollen geplant. Als insecten en bijen en wespen voldoende te eten hebben, dan kan het bestuiven doorgaan en zonder bestuiving valt de voedselketen in elkaar. Zo simpel is het.

Geen insecten meer op voorruit….

“Iedere automobilist merkt dat z’n voorruit tegenwoordig niet meer onder de insecten zit. Dat is dus een heel slecht teken. Het evenwicht raakt uit het systeem en die ontwikkeling moeten we keren.” Jan was 42 jaar werkzaam in de psychiatrie, als verpleegkundige en therapeut, ook op het terrein van het landgoed waar hij nu weer terug is voor de bijen. Tien jaar geleden kwam het bijenlint Heiloo tot stand. “We willen geen stichting zijn, we willen gewoon aandacht vragen, praten met uitvoerders. We moeten ervan af dat we alles glad willen hebben, dat we alles kunnen controleren. Als we onszelf boven de natuur stellen, dan gaan we er aan, uiteindelijk.” Jan zegt het stellig, terwijl hij grote levenskracht uitstraalt.

Bewustzijn

In een crisistijd kun je inzichten verwerven”, zegt hij. Dat is in het coronajaar ook wel gebeurd, maar er moet meer gebeuren. Hij vertelt verder over het wonderlijke samenleven en samenwerken van bijen, over hun bewustzijn, hoe een volk reageert op wat er gebeurt, over het wonderbaarlijke bestaan van ‘koninginnen’, over hoe een bijenvolk zich steeds verschoont en de toekomst organiseert door zich steeds te splitsen. Fascinerend. Jan Adrichem’s ogen glinsteren over het wonder en voelt zich verantwoordelijk om bij te dragen aan het behoud van balans tussen mens en natuur. “Eigenlijk zijn we één, dat moeten we niet vergeten. Als een wet in de weg staat voor omarming van de natuur, dan moeten we de wet veranderen.” Aansluiten bij bijenlint Heiloo kan via Facebook bijenlint heiloo en kijk eens op www.bijenstichting.nl

Bij zijn plek onder de bomen op het Willibrorduslandgoed.