Herman vindt er wat van: ‘Avontuur’

Volgens overlevering moest er een geheime gang zijn van het omringende kerkhof naar het 1000 meter verderop gelegen landgoed Ter Coulster.

Vele woensdagmiddagen was ik met mijn vriendje aan het speuren, kloppend op grafstenen, in de hoop om de geheime trap te vinden die daar ongetwijfeld ergens moest zijn. Ik was een ontdekkingsreiziger in mijn hoofd, en liep in gedachten al door die bedompte tunnel die waarschijnlijk uit zou komen aan de voet van een prachtige loofboom.

Dat gevoel kwam ineens weer boven toen ik met mijn bootje aan het varen was in mijn huidige woonplaats. Toen ik hier kwam wonen was er slechts één lange straat met huizen links en rechts en heel veel akkers eromheen. Maar de vooruitgang is niet te stuiten; weiland na weiland wordt woongebied. Tot mijn plezier wordt er veel aandacht aan waterpartijen besteed, zodat ik met mijn sloep steeds verder kan varen vanaf mijn huis. Onlangs had ik de ingeving om te kijken hoe ver westelijk ik zou kunnen komen over het water. Het voelde letterlijk als een avonturentocht omdat mijn bootje uiteindelijk vastliep op zandgrond en ik er uit moest klimmen om hem weer in het vaarwater te krijgen. Het is bijna 40 jaar na mijn zoektochten op het kerkhof naar de gang die ik nooit gevonden heb (NB: de seismologen die de grond hebben afgezocht ook niet trouwens). Maar op avontuur gaan, op onderzoek, om te kijken hoe ver je kunt gaan… Dat is van alle tijden. Vraag onze prins Bernhard maar. Junior of senior. F1 of Lockheed. Maakt niet uit.”