In de regio: Illustrator en cartoonist Hanna Looye werkt op landgoed Duin en Bosch

door onze verslaggevers Mieke Rozing en Ed Bausch

Ze groeide op in Schagen, vandaar ging ze naar Amsterdam, om culturele antropologie te studeren. Dat geeft meteen al aan waar de interesse van Hanna Looye naar uit gaat: mensen. “En dan vooral hoe ze zijn in hun gewone doen.” Ze was heel goed in haar studie. “Maar ik blufte meer dan dat ik begreep waar ik mee bezig was.” Ze volgde er ook een master diversiteit in cultuur, onderzoek naar kunstenaars uit de Sovjet Unie. “En toen dacht ik, goh, misschien moet ik dan zelf ook kunstenaar worden.” En dus volgde een studie aan de particuliere Wackers Academie in Amsterdam, voor figuratief tekenen. “Sam Drukker was daar een van de docenten. Hij deed iets voor en dan kreeg je alle ruimte, heel prettig. Toen wist ik dat ik iemand ben die in beelden denkt.” Er kwam ook een gezin en dat verhuisde zes jaar geleden naar Bakkum. “Helemaal te plek.”

Aquarel is genadeloos

Hanna gebruikt verschillende technieken. Voor het figuratieve werk: “Altijd gewoon eerst tekenen, daarna overtrekken of scannen en dan met photoshop bewerken of een werk samenstellen uit verschillende tekeningen.” Voor het aquarelleren gebruikt ze een met water gevulde pen. “Dat werkt heel goed, want een aquarel maken is genadeloos, je kunt het niet overdoen.” Maar altijd zijn het haar reflecties, beschouwingen over wat ze ziet. Dat kan ook de dromerige blik à la Rien Poortvliet zijn. Het lijkt los geschetst, maar kijk nauwkeurig, alles is doordacht. En toch oogt haar werk heel speels.

De tekst loopt door onder de foto

Enkele werken van Hanna Looye hangen in het atelier aan de wand. (Foto: Ed Bausch)

Het belang zit niet in het grote gebaar

“Nee, het is het kleine dat echt belangrijk is.” Hanna groeide op met musea, theater. “De grote gebaren. Daar ben ik mijn ouders dankbaar voor, maar ik zag toch wat anders, mijn oog valt altijd op iets kleins, het bijna ongeziene.” In dat opzicht lonkt ze wel naar het postmodernisme, waarin niets hoeft. “Waarin alle waarheid uniek is.” Heel treffend is haar ontroerende tekening over een ouder echtpaar dat ze zag in het Castricumse winkelcentrum Geesterduin. Hij duwde haar op de rollator. Ze maakte van hem de ridder te paard voor haar, de prinses. Of kijk naar het groepje van schoolpleinmoeders, die misschien nog wel meer bezienswaardig zijn dan hun kinderen.

Kunst leert je dat er schoonheid en liefde is

“Kunst kan je een verademing geven op een zware dag. Of je nog beter en met humor het wonder van iets laten zien. Want dat is wat kunstenaars doen, kijken en leren kijken.” In coronatijd was ze vooral de schoolmoeder, veel tijd was er niet. “Maar plaatjes bleven nodig. Plaatjes voor humor, hoop en troost. Want kunst leert je dat er schoonheid en liefde is. En die zijn het belangrijkst.” En dan: “Je hoeft niet superrijk te zijn om mijn werk te kopen”, zegt ze. Daarin toont ze zich ook ‘gewoon’. Maar wel gewoon heel goed in haar werk. Toegankelijk voor iedereen, maar je krijgt er wel het resultaat bij van de blik van Hanna. En die ogen kunnen zomaar iets zien wat je over het hoofd zag.

Rodi Prijsvraag

Wil je een giclee winnen van het werk met de ridder, de prinses en het paard, dat Hanna op de foto in haar hand houdt? Een giclee (spreek uit: zjieklee) is een bijzondere print van een werk. Stuur dan een foto over een wonderlijk en/of humorvol iets in je dagelijks leven naar onze redactie. We publiceren de top 5 en maken half november bekend wie de winnaar van het kunstwerkje is geworden. Ga naar onze Facebook-pagina Rodi Castricum, like en stuur ons het beeld via messenger, of mail de foto naar redactie.cnb@rodi.nl

Kijk ook op www.hannalooye.nl

Bekijk hieronder het atelierbezoek van Mieke en Ed in het atelier op landgoed Duin en Bosch: