Maureen en Sander uit Hoorn bieden Janine (13) liefdevol thuis

Algemeen
Maureen en Janine spelen samen bij de harmonie Sint-Caecilia in Lutjebroek.
Maureen en Janine spelen samen bij de harmonie Sint-Caecilia in Lutjebroek. Foto: Theo Annes

HOORN - Er is een tekort aan pleegouders in Nederland. Daarom komt Pleegzorg Nederland van 28 oktober tot en met 4 november met de Week van de Pleegzorg. Voor meer dan 23.000 kinderen is een veilig en stabiel thuis niet vanzelfsprekend. Voor deze kinderen telt iedere dag en daarom is de Week van de Pleegzorg zo belangrijk. Omdat ieder kind anders is, zoekt Pleegzorg een heleboel verschillende soorten pleegouders. Maureen de Wit (44) zorgt al dertien jaar voor haar pleegkind Janine die nog maar acht weken oud was toen ze bij Maureen en haar man Sander in Hoorn kwam wonen.

Maureen en Sander zijn een zogenaamd netwerkpleeggezin. Zij zorgen namelijk voor de dochter van Maureens neef. “Toen Janine geboren werd, bleek al snel dat haar ouders niet voor haar konden zorgen”, vertelt Maureen. “Dat neemt niet weg dat ze zielsveel van Janine houden, maar het lukte hen gewoon niet om de zorg voor haar te dragen, hoezeer ze ook hun best deden. Toen Janine zeven dagen oud was is ze uit huis geplaatst en kwam ze in een crisispleeggezin terecht. Mijn oom, dus de opa van Janine, stuurde een mailtje rond in onze familie om de situatie uit te leggen. Op een gegeven moment kwam hij met de vraag of er iemand in de familie tijdelijk voor Janine wilde zorgen. Op dat moment waren Sander en ik een jaar getrouwd en eigenlijk wel toe aan een gezin. We hadden een kinderwens. We namen contact op met mijn oom en gaven aan er wel voor open te staan. Ik ben iemand die graag mensen helpt, mijn huis staat voor iedereen open. Ik dacht: als we op deze manier kunnen helpen, dan doen we dat.”

Auto volgeladen

Normaal gesproken zouden Maureen en Sander als aankomende pleegouders eerst worden gescreend door Bureau Jeugdzorg. “Maar de nood was op dat moment zó hoog, dat Janine al vrij snel bij ons kwam. De screening is later gebeurd. We hadden weinig tijd om ons voor te bereiden op de komst van Janine. Ik werkte op dat moment nog 32 uur en heb met mijn werkgever heel snel kunnen regelen dat ik minder ging werken.” Sander: “Ja, en dan heb je zomaar een klein baby’tje in huis. En we hadden helemaal niets. We zijn naar een babyzaak gereden en hebben de hele auto volgeladen met spullen. Gelukkig kregen we ook veel hulp uit onze omgeving. Janine was zó welkom bij ons; met alle liefde zijn we haar gaan verzorgen.” Het was de bedoeling dat Maureen en Sander een tijdelijk pleeggezin voor Janine zouden zijn en dat ze op een gegeven moment weer naar haar biologische ouders terug ging. “Na een jaar werd besloten dat ze niet terug kon naar huis”, legt Maureen uit. “We waren er toen heel snel over uit: Janine blijft dan bij ons.”

Band met biologische ouders

In het begin kwamen de biologische ouders van Janine twee keer per week langs om hun kindje bijvoorbeeld in bad te doen. “Het was voor hen heel erg lastig. En dat is het nog steeds wel. Het is niet zomaar wat als je kind uit huis wordt geplaatst. Dat is voor de ouders van Janine een traumatische ervaring geweest. Ze hebben de situatie ondertussen wel geaccepteerd, maar het blijft moeilijk. Op dit moment gaat Janine één keer per maand naar ze toe. Haar ouders wonen samen en zijn getrouwd. In de coronatijd toen ze elkaar niet konden zien, belden ze regelmatig met elkaar. De band met haar biologische ouders zal altijd blijven.”

Papa en mama

Janine is liefdevol bij Maureen en Sander opgegroeid. “Ik heb een heel goede band met ze”, benadrukt Janine. “Ik noem ze gewoon ‘papa’ en ‘mama’. Ik ben heel blij dat ze mij opgevoed hebben en zo goed voor mij zorgen. Ik speel klarinet en mama speelt saxofoon; samen zitten we bij het leerlingenorkest en de harmonie van St. Caecilia in Lutjebroek. Daar gaan we elke vrijdagavond samen naartoe. Mijn oma zit er ook bij.”

Zet je hart open

Maureen: “Sander en ik wilden zelf heel graag kinderen, maar toen Janine één jaar was kwamen we erachter dat dat helaas nooit zou gaan lukken. Daarom prijzen we ons heel gelukkig dat we voor Janine mogen zorgen. Vanaf dag één voelt ze heel ‘eigen’. Ze ís gewoon mijn dochter. Biologisch gezien is ze dat natuurlijk niet, maar het voelt voor mij wél zo.” Voor mensen die erover nadenken om zich als pleeggezin aan te melden, heeft Maureen maar één boodschap: “Zet je hart én je huis open; er is altijd wel een plekje voor een kind.”

Ook pleegouder worden?

Er zijn verschillende vormen van pleegzorg: voor korte of voor langere tijd, zeven dagen per week of een dag(deel) per week, voor weekenden en vakanties of tijdens crisissituaties. Pleegouders kunnen zelf kiezen voor welke vorm(en) zij beschikbaar willen zijn. De pleegzorgorganisatie zoekt een vorm die het beste is voor het kind. Er is op dit moment een tekort aan pleeggezinnen. Wie een kind structuur, warmte en veiligheid kan bieden, kan in principe pleegouder worden.

Meer informatie is te vinden op www.pleegzorg.nl . Kijk ook op www.openjewereld.nu, de campagne van Pleegzorg Nederland om meer mensen te interesseren voor het pleegouderschap, zodat elk kind zo thuis mogelijk kan opgroeien. Pleeggezinnen krijgen begeleiding van een regionale pleegzorgorganisatie. In West-Friesland zijn Parlan, Levvel en WSGV daar verantwoordelijk voor.