`Als het moet, ga ik door tot mijn tachtigste` - `Druk baasje` Wally Ooms stopt nog lang n

Nieuws
"Toen we de spoorwegovergang op de Koepoortsweg overstaken, voelde het alsof we een andere wereld betraden." (Foto's: Vincent de Vries/Rodi Media)
"Toen we de spoorwegovergang op de Koepoortsweg overstaken, voelde het alsof we een andere wereld betraden." (Foto's: Vincent de Vries/Rodi Media) rodi.nl

HOORN - De privacywet, gemeenteraadsverkiezingen, Westfrisiaweg en de plastic soep; een kleine greep uit de onderwerpen waar geboren en getogen Horinees Wally Ooms (68) al jarenlang in zijn maandelijkse column voor West-Friesland op Zondag over schrijft. En voorlopig is hij nog niet van plan ermee te stoppen. “Bij deze krant krijg ik de vrijheid om te schrijven waarover ik wil. Mensen informeren, deelgenoot maken van je meemaakt; dát vind ik leuk.”

“Kijk, mijn leven speelt zich voor een groot deel af achter dit bureau, hier bij het raam”, vertelt Wally in zijn huis in Hoorn. “Vanaf die plek doe ik ook mijn radio-uitzendingen voor Radio Bontekoe. Elke woensdag presenteer ik live van 17.00 tot 18.00 uur ‘Hoornse Vertelsels’. In dit programma komen allerlei Hoornse zaken aan bod en snijden we onderwerpen aan die op het moment spelen in de stad. Soms laten we mensen aan het woord, die in de uitzending komen. Op zondag verzorg ik - samen met Jacqueline Groen en diverse verslaggevers - nóg een live-uitzending waarin we de regionale sportwedstrijden volgen: Sport op Zondag, van 14.00 tot 17.00 uur. Dat is echt drie uur lang pure concentratie. Na zo’n uitzending ben ik vaak helemaal op”, bekent Wally.

HOP
Maar Wally doet nog veel meer. Muziekevenementen organiseren bijvoorbeeld, waar veel animo voor bestaat. De worden gehouden in Hoornse locaties. Daarnaast vult hij zijn eigen website met verhalen over bewoners en oud-bewoners van Hoorn (www.hoornnoord.nl), die Wally samen met zijn broer Cees heeft opgezet. Ook de Hoornse politiek volgt hij op de voet. Vanaf het moment van de oprichting is hij lid van de Hoornse Onafhankelijke Partij (HOP), waarvoor hij veel bezig is achter de schermen. “Elke maandagavond ben ik in het stadhuis te vinden voor de fractievergadering en ook de commissie- en raadsvergadering op dinsdag woon ik veelal bij. Daar vang ik trouwens vaak dingen op die ik kan gebruiken voor mijn column.” Voor de Vereniging Oud Hoorn schrijft Wally regelmatig uitgebreide verhalen over allerlei onderwerpen en voor Hoorngids schrijft hij artikelen, onder andere de sportverslagen op zondag. “Die zondagen zitten dan ook helemaal vol. In de ochtend redactievergadering en de playlist beluisteren, ‘s middags live de sportuitzending en aansluitend de voetbalverslagen maken voor Hoorngids. Ach, ik ben mijn hele leven al een druk baasje geweest. Als ik veel te doen heb, functioneer ik het beste. In de zomermaanden moet ik me altijd inhouden om tegen een boer te zeggen dat ik op de trekker wil springen om te helpen met hooien. Vrijdagavond is het overigens tijd voor ontspanning, want dan zit ik vaak in het poolcentrum. En passant lossen we dan ook de wereldproblemen even op.”
The Rumbees
Even terug in de tijd. Wally werd geboren in de Lange Kerkstraat in Hoorn. “Toen ik een jaar of acht was, verhuisden we naar de Drieboomlaan. Dat weet ik nog goed. We stonden als gezin - ik heb vijf broers en één zus - voor de spoorwegovergang op de Koepoortsweg. Toen we die overstaken, voelde het alsof we een andere wereld betraden. Zo van: we verlaten de grote stad. Tja, zo heb ik dat toen ervaren.” Op de vraag hoe Wally zijn kinderjaren heeft beleefd, antwoordt hij: “Ach, eigenlijk deden we allerlei leuke dingen. Ik leidde destijds een onbezorgd en onbewust leven. Mijn leven speelde zich vooral af in Hoorn: voetballen, de meisjes ontdekken, de school, de band, slootjespringen, de stad in. Ik heb er geweldige herinneringen aan, vooral aan de tijd op de MULO aan Onder de Boompjes. Daar heb ik me kostelijk geamuseerd. Ik hield van drummen en op mijn twaalfde begonnen we met schoolvrienden een band: The Rumbees. We waren de rijkste jongens van school. Elk weekend traden we op en daar kregen we voor betaald. Helaas schoot school er bij in. Alle vrije tijd ging in de band zitten. Daardoor bleven mijn vrienden en ik dan ook een jaar zitten. Daarnaast voetbalde ik bij Always Forward, maar ook dat kwam door de muziek op een laag pitje te staan. Zonde, denk ik nu weleens. Ik had best talent. Na mijn diensttijd heb ik het voetballen wel weer opgepakt; ik kwam toen meteen in het eerste van Always Forward terecht. Maar ook dat was maar van korte duur. Het zaalvoetballen bleek meer mijn ding.”
Uitgever
Na de MULO werkte Wally jarenlang bij de Technische Unie aan de Keizersgracht in Amsterdam. “Daar deed ik met name de inkoop. Als broekie - ik was nog niet eens achttien - kocht je dan duizenden wasmachines en koelkasten in en ik voerde gesprekken met hoofdvertegenwoordigers van onder andere AEG. Heel bijzonder. Ik had het geweldig naar mijn zin. Vervolgens belandde ik in de reclamewereld. In de jaren zeventig begon ik, inmiddels getrouwd waar twee prachtige dochters uit zijn voortgekomen, als zelfstandig uitgever van kranten. Heel interessant en heel arbeidsintensief. Ook in West-Friesland bracht ik een tijdje een krant uit: de ‘Uit’. Wat me nog het meest voor de geest staat, is de hectiek: fotograaf op pad sturen, gegevens verzamelen, artikelen maken, gesprekken met de bioscoop voor de komende films met hilarische erotisch getinte titels, et cetera. In de beginjaren hadden we nog redacteuren die de artikelen voor ons schreven, maar andermans artikelen redigeren kostte me meer tijd dan het zelf ter hand nemen, dus ben ik het schrijven voor een groot gedeelte maar zelf gaan doen. We brachten kranten uit in verschillende plaatsen in Nederland. Ons kantoor hadden we onder andere op de Westerdijk, de Volder en de Nieuwe Steen. De uitgeverij bestaat overigens nog steeds, al staan mijn werkzaamheden daarvoor op een wat lager pitje.”
La douce France
Begin jaren negentig nam Wally een behoorlijke stap in zijn leven: hij emigreerde met zijn toenmalige echtgenote en de beide zoons naar de Franse Cote d’Azur, waar hij fantastisch mooie jaren beleefde. “Onze uitstapjes en belevenissen in de bergen en langs de kust staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. We hebben met The Rumbees ook nog gespeeld in Biot, mijn latere woonplaats.” En ook in Frankrijk gaf Wally kranten uit, terwijl het eigen bedrijf in Hoorn gewoon doordraaide. Die Franse kranten verschenen in Cannes en ook in Fayence, Wally’s eerste Franse woonplaats. “De montagetafel werd vaak buiten in het zonnetje gezet en de werktekeningen werden naar drukkerij Noordholland gestuurd, die de gedrukte kranten weer transporteerde naar Frankrijk.”
Sinds twee jaar is Wally na een kwart eeuw Frankrijk weer terug in zijn vertrouwde Coenstad. Vanuit zijn woning in Hoorn stuurt hij trouw zijn column voor West-Friesland op Zondag op. “Als ik een onderwerp gekozen heb, verdiep ik me daar eerst goed in. Ik zoek dingen uit en bel met instanties; ik wil de informatie uit de eerste hand hebben. En heel soms, als ik écht geen inspiratie heb, stap ik in mijn auto en toer een rondje door West-Friesland. Al rijdende kan ik de column vaak zó in mijn hoofd maken. Maar meestal gebeurt dat vanachter mijn bureau, waar zich een groot deel van mijn leven afspeelt. Dat is niet langer een bureau met uitzicht op de Middellandse Zee, maar wel een met uitzicht.” Hij besluit: “Er valt over zoveel onderwerpen nog te schrijven. Als het moet, ga ik daarmee door tot mijn tachtigste.”

"Toen we de spoorwegovergang op de Koepoortsweg overstaken, voelde het alsof we een andere wereld betraden." (Foto's: Vincent de Vries/Rodi Media)
"Toen we de spoorwegovergang op de Koepoortsweg overstaken, voelde het alsof we een andere wereld betraden." (Foto's: Vincent de Vries/Rodi Media)
"Toen we de spoorwegovergang op de Koepoortsweg overstaken, voelde het alsof we een andere wereld betraden." (Foto's: Vincent de Vries/Rodi Media)