‘Natuurlijk zijn er momenten dat je denkt: potverdorie’

Door Rosalie Buding

Bijna 85 jaar is ze, mevrouw Van Vliet. Een kroonleeftijd. Ze woont in een kleine, maar knusse woning. Op de glanzend witte tafel in de huiskamer ligt een onafgemaakte legpuzzel van Jan van Haasteren. De 37e puzzel die ze heeft gelegd, om precies te zijn. “Het is een lekker tijdverdrijf. Zodra deze af is volgen er nog vier, hoor!”

Mevrouw Van Vliet is niet goed ter been, waardoor ze zichzelf vermaakt met niet al te intensief tijdverdrijf. Als we haar spreken is het buiten heerlijk weer. De lucht is helderblauw, en verschillende bewoners genieten van het zonnetje tijdens een ommetje op het zorgcomplex. Ze zwaaien gedag. Door de dalende opnames worden er inmiddels steeds meer maatregelen versoepeld. Zo mogen er tijdens het schrijven van dit artikel weer vier personen op bezoek komen. 

“Ik ben vorige week weer voor het eerst bij mijn zoon op visite geweest.” Vorig jaar maart kregen de bewoners van Hugo-Waard voor het eerst te horen dat er maatregelen kwamen. Geen handen geven, niet knuffelen en weinig bezoek. “Ik begreep het wel. Ik dacht: als ik maar niet ziek word. Je hoort zoveel verhalen, daar ben ik in het begin wel bang voor geweest.”

Thermometer

Om een creatieve oplossing te vinden, werd er door de zorgmedewerkers een apart bezoekersappartement ingericht. Met plexiglas en een babyfoon, zodat de bewoners met hun vrienden en familie konden communiceren zonder besmet te raken.

Mevrouw Van Vliet vulde haar dagen vooral met puzzelen. Er werd ook regelmatig getest. “Als je een hoestje had of een beetje warm was, stonden ze gelijk klaar met een thermometer. Ik had gelukkig niets.” De afdeling waar ze woont is relatief goed door de coronacrisis heen gekomen.

Activiteiten

“Iedereen doet zijn best. De maatregelen waren streng, maar dat vond ik niet erg. Ik bewonder de zorg, hoor. Heel bijzonder vind ik dat we zo verwend zijn. We kregen post, tekeningen, bloemen… Ik wil iedereen daar graag voor bedanken!” De maatregelen gaven vooral rust aan de dementerende ouderen, maar waren soms ook lastig te begrijpen. “Ik zei een keer tegen een medebewoner: “Houd je wel afstand?”, waarop zij antwoordde: “Hoezo, moet je me soms niet?” 

Potverdorie

Natuurlijk zijn er momenten dat je denkt: potverdorie. Met kerst, bijvoorbeeld. Of toen ik mijn kleinkinderen naar me zag zwaaien… ja, daar krijg je wel een brok van in je keel. Gelukkig hebben we altijd samen gegeten en werden er toch allerlei activiteiten aangeboden. Daarnaast mocht er tijdens de tweede lockdown één persoon op visite blijven komen. Als ik erop terugkijk is het een rare tijd. Maar ja, je hebt hier niet zoveel benul van maatregelen zoals het sluiten van de winkels of de horeca. Voor de jeugd vond ik het nog het ergste.”

Gezond

De toekomst ziet mevrouw Van Vliet positief tegemoet. “De zorg is hier zo goed en lief voor me. Ik hoop dat ik nog lang gezond blijf.”