‘Mijn vader is bezweken aan corona en niet gestorven door ouderdom’

Algemeen
Haar vader stierf aan de gevolgen van het coronavirus, wat voelt als een onnatuurlijke dood.
Haar vader stierf aan de gevolgen van het coronavirus, wat voelt als een onnatuurlijke dood. Foto: Aangeleverd

2020 was het jaar van corona. Het virus beheerst ieders leven en wereldwijd heeft het veel slachtoffers geëist. Ook in West-Friesland. Gertrud Lindeboom kijkt terug op een heftig jaar. Haar vader stierf in Rigtershof in Grootebroek door corona tijdens het eerste hoogtepunt van de tweede coronagolf. “Als mantelzorger in coronatijd stond mijn leven permanent in het teken van mijn vader.”

Sterven met familie in beschermende kleding en mondkapje op

Haar vader woonde in Omringlocatie Rigtershof, een woonzorgcentrum in Grootebroek. Gertrud: “Dit voorjaar begon met de lockdown waardoor wij als mantelzorgers niet meer bij hem mochten komen. Het is wel geen verpleeghuis, maar dezelfde quarantaineregels worden er gehanteerd. Dus de deuren gingen op slot. Dat was een zware tijd voor hem. Naast geen bezoek waren er ook geen activiteiten meer. Pa is in die maanden ontzettend afgevallen. Het meest zwaar vond ik de onmacht dat je iemand letterlijk en figuurlijk niet kunt bereiken. Wij hadden dan nog het geluk dat we door het raam naar elkaar konden zwaaien, maar je ziet iemand gebukt gaan onder de omstandigheden. Hij kon niet naar buiten, er waren geen activiteiten waaraan je kon deelnemen. Ja, op het laatst was er twee keer in de week wat bewegen in de centrale hal, maar de normale activiteiten zijn daarna nooit meer opgestart. Dat je geen liefdevolle aandacht kunt geven en niet weet hoe lang het duurt, daar werd ik als mantelzorger radeloos van. Je kan geen perspectief geven, we probeerden hem wel gerust te stellen, maar je kunt iemand niet uit die situatie halen.”

Mantelzorg onmogelijk


Na de lockdown dit voorjaar was de angst om als mantelzorger haar vader te besmetten altijd aanwezig. “Het voelt als een extra verantwoordelijkheid die je draagt voor iemand buiten jezelf en je gezin om. Je wordt nog terughoudender en strikter in de contacten die je hebt. Ik ben gestopt met mijn vrijwilligerswerk in het museum. Ik heb het bezoek aan vrienden, kinderen en kleinkinderen sterk verminderd. Heel veel viel weg. Als ik afsprak, deed ik dat buiten ook al was je maar met z’n tweeën. Ik ging hooguit twee keer in de week naar een winkel. Je wilt zelf niet besmet raken, maar vooral ook hem niet besmetten.”

Door corona besmet

Het is extra pijnlijk dat ondanks alle voorzorgsmaatregelen hij toch corona kreeg, vertelt ze. “Hij had net een paar goede maanden achter de rug waarin we weer contact hadden. Hij begon weer op te bloeien en kreeg weer wat meer vertrouwen in de wereld, dat het wel goed zou komen. Eén van de medewerkers had klachten en is positief getest. Vervolgens werden de mensen met wie zij contact had gehad getest en toen bleek onze vader positief. Wij hebben ons als familie meteen ook laten testen en waren negatief. Het was voor ons belangrijk om te weten dat hij niet via zijn familie besmet is geraakt.”

Eenzaamheid

Dit jaar gaat ze nooit vergeten. “Daarvoor heeft het teveel impact gehad”, zegt Gertrud. “Mijn vader is bezweken aan corona en niet doodgegaan door ouderdom. Dat is vreselijk, want het is een onnatuurlijke dood. Hij was al op leeftijd, maar om zo snel op deze manier iemand te zien wegglippen is een eenzame gang. Gelukkig mochten mijn zus en ik bij hem zijn, maar je moet in beschermd pak met een masker op en handschoenen aan iemand tegemoet treden.”

Geen steun

“Dat is vreselijk want je bent onherkenbaar en er is geen huid op huid contact mogelijk, terwijl je stervende bent! Ook als familie konden we geen steun bij elkaar vinden vanwege alle coronamaatregelen. Je kan geen arm om iemand heenslaan. Ik hoop zo dat deze lockdown ertoe bijdraagt dat iedereen straks weer z’n normale leven kan oppakken!”