Indy Weel uit Hensbroek dankbaar voor donaties fundraising

Omdat Indy al jaren psychisch ziek is en zich door alle behandelingen en medicijnen zich niet beter ging voelen, wilde ze graag een hulphond. Door haar fundraising heeft ze bijna genoeg geld om de opleiding van Australian Shepherd Ollie te betalen. “Ik wil op deze wijze graag iedereen bedanken die mij heeft geholpen. Dat is eigenlijk niet in woorden uit te drukken”, laat Indy weten.

Moeilijke momenten

“Een hulphond kan mij helpen bij overprikkeling, spanningen, eetmomenten, grenzen aangeven, mij weerhouden van zelfbeschadiging, een normaal dagritme behouden en vooral veel steun bieden. Steun in voor mij nog moeilijke momenten. Het enige doel voor mij is om de dag beter en gelukkig te begroeten, weer veilig en waardevol voelen in de maatschappij. Door Ollie moet ik nu goed voor mezelf zorgen. Opgeven is geen optie meer. Ik moet blijven vechten. Door Ollie heb ik gekozen voor het leven. Dat soms heel eng en beangstigend is, maar ook goed. En met hulp van Ollie moet dat lukken”, zegt de stralende Indy.

Ollie

Het was voor Indy eerst afwachten totdat mamahond Yindi in november zwanger was. “Vijf weken na de dekking kreeg zij een echo en hoorde ik dat na vier weken de pups geboren werden. Waarvan eentje de mijne! Ik heb gehuild van blijdschap. Toen was het afwachten en wat kon ik anders doen dan spulletjes kopen en genieten van al die voorpret. Het was voor mij ook heel spannend, want ja, hoe zouden de puppy’s eruit zien en hoeveel zouden het er zijn? De datum kwam steeds dichterbij en op 21 januari hoorde ik dat op 18 januari de pups waren geboren. Ollie met acht broertjes en zusjes.”

Match

Na vier weken mocht de aankomende puppymoeder op bezoek komen. “Op 14 februari, mijn lievelingsgetal en Valentijnsdag, mocht ik mijn Valentijn ontmoeten. Wat waren de hondjes toen klein! Maar wat genoot ik. Wel vond ik het nogal wat, dat ik niet wist welke pup van mij was totdat de kleintjes ongeveer zeven weken oud waren. Elke week reden mijn vader of moeder en ik 2,5 uur naar Valthermond (Drenthe) naar de puppy’s en elke keer voelde ik een klik met twee reutjes. De wachttijd was verstreken en ze vertelde dat de red-merle de mijne werd. Wat was ik blij, dit is mijn Ollie! De naam die ik al een jaar in gedachte had. En de enige pup die op zijn mama lijkt. Zo lief!” Het kynologisch instituut kijkt normaliter door een test welke pup het meest geschikt is voor de volgende eigenaar. Maar dat was niet nodig omdat deze fokker er veel verstand van had en keek naar de ontwikkeling van de puppy’s en naar hoe hun karakter was. “Bijna alle pups waren stabiel genoeg, maar Ollie was degene die elke keer zo enthousiast werd als ik hem optilde, vertelde de fokker aan mij.”

Wennen

Ollie woont nu drie weken bij Indy. “Ik bereidde mij voor dat alles ging veranderen, maar toen hij er eenmaal was, vond ik het best pittig. Ik moest wennen aan het nieuwe ritme, meer voelen en altijd rekening houden met mijn maatje. Maar we zijn nu drie weken samen en het gaat echt super! Hij doet het zo goed! Hij is al zindelijk en kan al zit, poot, af en blijf. Ook voel ik ons als team echt groeien, wat vertrouwen geeft.”

Trainen

Ollie wordt de psychosociale hulphond van Indy. “Ik train hem bij kynologisch instituut Vanuit ‘t Hart, waarvoor ik ook de crowdfunding heb lopen en ik heb al bijna het hele bedrag binnen, maar donaties zijn nog altijd welkom op https://www.gofundme.com/f/een-hulphond-voor-indy, om het laatste beetje bij elkaar te krijgen. We hebben al drie trainingen gedaan, die overigens super gingen. De aandacht ligt nu vooral op de basis en socialiseren. Over een paar maanden leert hij echte hulphondentaken. Ollie betekent nu al zoveel voor mij. Door er te zijn, wordt mijn focus verlegd.”

Toekomst

Indy kijkt positief naar de toekomst. “Ik hoop dat we uitgroeien tot een superteam, waardoor mijn leven leefbaar wordt. Dat ik weer naar school kan in de toekomst, mijn hobby’s weer kan oppakken, me niet meer zo eenzaam voel en herstellen kan. Echt weer kan leven, als een normale, jonge volwassene.”