Repair Café brengt 75% van kapotte apparaten weer tot leven

Het is nog vóór halftwee, de officiële starttijd, maar de toeloop komt al op gang. Terwijl nog niet alle reparateurs zijn gearriveerd, melden zich al enkele Landsmeerders met weigerende apparaten onder de arm, zoals een melkopschuimer, hangklok en Senseo-apparaat. Ze kunnen niet zomaar doorlopen, maar moeten eerst langs het tafeltje waar Marina Stil en Marianne Brander het zenuwcentrum beheren.

Marina ziet als coördinator toe op een soepele gang van zaken, Marianne noteert de namen van de bezoekers, geeft ze een nummer en verwijst ze naar de tafel waar ze moeten wachten op hun beurt. Want een middagje Repair Café moet wel gestructureerd verlopen.

Behoorlijk druk

Voor de reparateurs en naaidames is het nooit een verloren middag. Ook nu is het behoorlijk druk en kunnen ze stevig aan de bak. Het zal Marina Stil goed doen, want zij is de oprichter. "Het DCL wilde dit al en daar liepen al reparateurs rond om bij mensen thuis klusjes te doen," vertelt ze. "Het Dorpshuis is gevraagd om dit te organiseren. We zijn er vier jaar geleden mee begonnen en het loopt erg goed."

Touwtjes strak in handen

Marina houdt de touwtjes strak in handen. De bereidwilligheid is weliswaar groot, maar er zijn grenzen. Zo zijn er mensen die gemakshalve vragen of ze apparaten die ten dode zijn opgeschreven in het Repair Café kunnen achterlaten. Niet dus. Gewoon even zelf naar de gemeentewerf brengen.

Filter met koffieprut

"Veel mensen bellen van tevoren even en dat is verstandig," zegt Marina. "Je moet hier niet met een koelkast komen aanzetten. En soms moet ik de mensen een beetje opvoeden. Er is hier wel eens iemand gekomen met een stofzuiger die ermee was opgehouden. Bleek dat de stofzak helemaal vol zat. Er kon geen millimeter stof meer bij. En ik herinner me nog goed een koffiezetapparaat dat ter reparatie was aangeboden. De filter met koffieprut zat er nog in."

Logisch denken

Hoog tijd voor een rondje langs de tafels. Frans van Houtert (tevens penningmeester van Het Dorpshuis) bestudeert een kloek koffiezetapparaat dat er geen zin meer in had. Een technische achtergrond heeft Frans niet, vertelt hij desgevraagd, maar een chemische. Volgens hem draait het als reparateur vooral om logisch denken. Daar kom je dan een heel eind mee.

"De grootste uitdaging is het apparaat uit elkaar halen. Daarvoor zoek ik de handleiding op. Ik maak foto's en aan de hand daarvan zet ik het apparaat weer in elkaar. Ik weet nog niet wat het probleem van dit apparaat is. Eventueel neem ik het mee naar huis. Dan bel ik de klant en breng het langs zodra ik het heb gerepareerd."

Kapotte voeringen

Even verderop zitten Ali Gras en Nelieke Korpershoek tegenover elkaar. De naaidames. Ze zijn bijzonder bedreven in alle naaizaken en herstellen onder meer gescheurde mouwen en kapotte voeringen. "Het is enig om te doen," stelt Ali. "En het is hier heel gezellig."

Nelieke sluit zich daar bij aan. "Het is ongelooflijk leuk en je kunt mensen helpen. Ik heb een winkel gehad in zelf genaaide kleding en naaien is nog steeds mijn hobby. Soms repareer ik ook naaimachines. Daar heb ik immers veel mee gewerkt."

Gevoel voor techniek

Jan Rijswijk focust zich op een lamp, die in onderdelen op zijn tafel ligt. "Deze lamp doet het niet - vaak is dat het probleem,' zegt hij, droog als woestijnzand. "Waarom ik dit doe? Omdat het leuk is om mensen te helpen, omdat hier een leuke sfeer hangt, maar ook omdat het zonde is om goede dingen weg te gooien. Om dit te kunnen doen moet je gevoel voor techniek hebben en het als een uitdaging zien om spullen te repareren."

Borden met affiches

Het Repair Café is bekend, maar nog niet bij iedereen. Daarom worden maandelijks borden met affiches in Landsmeer geplaatst om de inwoners op deze voorziening te wijzen. Onder anderen Leo Mol doet dat. Hij is tevens een van de elf reparateurs. "Ook voor mij is het een uitdaging om kapotte apparaten weer aan de praat te krijgen. En ik zie mensen met een vrolijk gevoel weglopen als het is gelukt."

Donatie in spaarpot

Die blijdschap komt tot uitdrukking bij het verlaten van de zaal. De dienstverlening is gratis, maar menigeen stopt nog even een donatie in de spaarpot - ooit gebroken, maar vakkundig gelijmd - die bij Marina en Marianne op de tafel staat.