Laat me

Column

Zingen onder de douche. Ik doe het graag en uitbundig, zeker als ik in een luimige stemming verkeer. Het heeft ooit geleid tot een wonderlijke ervaring.

We stonden met het gezin op een camping en voor de dagelijkse douchebeurt waren we aangewezen op een gebouwtje waar je borden en bestek, kleding en jezelf schoon kon spoelen. 

Tegen elven stapte ik op de tweede dag met handdoek, schone onderbroek en flesje Doppeldouche zachtjes neuriënd de herenafdeling binnen. 

Naast elkaar, met een dunne wand ertussen, waren twee douchehokjes ingericht. Eén van de hokjes was in gebruik. Dat was gemakkelijk af te leiden aan het geluid van klaterende waterstralen, een hoop gespetter en luidruchtig geproest.

Ik stapte in het andere hokje en ging ook aan de slag. Tussen mij en die andere man zat hooguit twee meter. Maar vanwege de tussenwand kon ik hem niet zien. 

Wat was het voor een man? vroeg ik me af. Groot en zwaar behaard? Middelmatig? Klein? Kale kruin en bierbuikje, net als ik? Ik kon er alleen maar naar gissen. 

In ieder geval was het een vader. Ik hoorde een kind naar hem roepen: ‘Papa, ben je al klaar met douchen?’ 

‘Nee, nog niet,’ klonk het bommend. ‘Ga maar vast naar de tent; ik kom zo.’

En toen gebeurde het. De man begon te zingen. Eerst zachtjes, alleen voor zichzelf, maar al snel luider. Hij zong ‘Laat me’, van Ramses Shaffy. Het klonk best goed, vond ik. 

Ik begon mee te zingen. Ik kon er niets aan doen. Het liedje spreekt me aan en, tja, ik verkeerde in een onbezorgde vakantiestemming. Het kon me niks schelen.

De man naast mij stopte abrupt met zingen. De verbazing was voelbaar door de dunne wand.

Ik zong stug door en na enige aarzeling haakte hij in. Al snel gooide hij er nog meer passie en overtuiging in als daarvoor. 

Samen zongen we lekker door. Totdat de man er een punt achter zette; hij was eerder begonnen met douchen dan ik en was ook eerder klaar. Zo gaat dat nu eenmaal.

De douche werd uitgedraaid, zijn stemgeluid stierf af en ging over in een soort gemompel. Zelf zong ik nog door. Ik hoorde wat gestommel en het openen en sluiten van het deurtje. Op slippers flipflapte hij weg.

Ik hield het toen ook voor gezien. Ik zette de douche uit, droogde me af, kleedde me aan en liep het hokje uit. De doucheruimte was leeg. Ik hoopte nog een glimp op te vangen van die man. Maar ik zag niemand. 

Nooit zou ik er achter komen met wie ik dat verrassende duet had gezongen.