Druppelbril wint terrein
Door Marcel van Stigt
OOSTZAAN/OOSTZANERWERF - De druppelbril, bedacht en ontwikkeld door Evert van Voorst uit Oostzanerwerf en Ab Zwaan uit Oostzaan, is een enorm succes. De glazen waarin drie gaatjes op de juiste hoogte zijn geboord maken het oogdruppelen stukken makkelijker en dat hebben al veel mensen ontdekt. Oogpatiënten, maar ook specialisten, apothekers en verzekeraars. Reden genoeg voor Druppelzorg BV om nog nadrukkelijker de markt op te gaan. In Nederland, maar ook in het buitenland, tot de Verenigde Staten aan toe.
Wat hebben chips, kauwgom en Coca-Cola met elkaar gemeen, behalve dat je ze kunt consumeren? De producten zijn alle drie per ongeluk ontstaan. George Crum, een kok in New York, kreeg zijn met zorg gebakken aardappelen vaak terug omdat ze te dik en te nat zouden zijn. Na de zoveelste keer sneed hij de de aardappelen driftig in dunne schijfjes, frituurde ze en strooide er zout op. De chips waren geboren.
Apotheker John Pemberton zocht een medicijn tegen allerlei ziektes en klutste een heleboel ingrediënten door elkaar. Een succes werd het niet. Tenminste, niet als geneesmiddel. Maar het smaakte verdomd lekker en iedereen kent het onder de naam Coca-Cola.
Uitvinder Thomas Adams slaagde er maar niet in om uit natuurlijke latex een alternatief voor rubber te maken. Uit pure frustratie stak hij een stukje in zijn mond en kauwde erop. Een aangename smaakbeleving, constateerde hij tot zijn verrassing. Hij borduurde erop voort en experimenteerde met diverse smaken. Als naam kreeg het kauwgom.
Per ongeluk
Uitvindingen ontstaan soms per ongeluk, en dat gebeurt ook dichter bij huis. Evert van Voorst dronk twee jaar geleden koffie bij zijn maatje Ab Zwaan en zag op tafel een opmerkelijk voorwerp liggen. “Een leesbril met drie gaatjes in de glazen”, vertelt hij. “Wat is dat?, vroeg ik hem. Het bleek dat Ab een keer was vergeten zijn leesbril af te zetten toen hij zijn ogen wilde druppelen. Zo is hij op het idee gekomen drie gaatjes in de glazen te boren, zodat het pipetje erin past. Hij heeft het gedemonstreerd en ik dacht: daar moeten we wat mee doen. Niet omdat ik dollartekens in mijn ogen had, maar sociaal gezien.”
De heren – beiden oogdruppelaars - hebben er meteen werk van gemaakt, in de wetenschap dat veel mensen moeite hebben met druppelen; vaak ontbreken een vaste hand of richtingsgevoel. Voordeel was dat Van Voorst een technische achtergrond en aanleg heeft. “We hebben tien leesbrillen op de markt gekocht en zijn ermee gaan oefenen”, zegt hij. “Daarna zijn we samen naar de Kamer van Koophandel gegaan om ons te registreren als commanditaire vennootschap. Eén baas. Ik, met mijn grote mond. Appie werd stille vennoot.”
Doorslaand succes
De druppelbril werd een doorslaand succes. Zeker na een artikel in het magazine van omroep Max en in het AD begon het bestellingen te regenen. De mannen hadden het er maar druk mee. Al die brillen in een envelop stoppen, adresseren en opsturen... “In het begin kregen we wel vaak brillen terug omdat ze stuk waren”, vertelt Evert. “Bleek dat we de postzegels precies op de plek van de glazen hadden geplakt. En ja, daar werd dan de poststempel op gezet...”
Het waren de enige kinderziektes die moesten worden verholpen. En wel door de brillen andersom in te pakken. Probleem opgelost.
Eind nog niet in zicht
Het is met de bril verder alleen maar opwaarts gegaan en het eind is nog lang niet in zicht. De CE-Certificering als medisch hulpmiddel is toegekend, de klantenkring breidt zich uit tot over onze landsgrenzen en ook verzekeraars, ziekenhuizen, oogspecialisten en apotheken zijn geïnteresseerd. Volgens Van Voorst is het zeker niet uitgesloten dat de bril binnen afzienbare tijd in het zorgpakket wordt opgenomen.
Reden genoeg om aan de weg te blijven timmeren. In Nederland, maar ook in het buitenland. België, Frankrijk en Duitsland liggen al bijna aan hun voeten en ook in de Verenigde Staten zullen contacten worden gelegd. Ab Zwaan schuwt de publiciteit, maar Evert van Voorst doet dat allerminst. Hij gaat waar dat maar kan de boer op. Zijn handen heeft hij vrij. Vanwege de drukte en gevorderde leeftijd van de beide heren – ze zijn allebei diep in de tachtig – hebben ze de bedrijfsvoering van Druppelzorg BV, zoals de onderneming nu heet, overgedragen aan hun boekhouders: Mieke en dochter Fenja van Braam uit Zaandam. “We gaan dit stap voor stap doen”, kondigt Evert aan. “Ik wil nu eerst bij Max aan tafel zien te komen. Daar zitten al die bejaarden naar te kijken.”
