Handige Harry
Een vriend van mij, Harry, is uiterst handig. Dakkapel maken, sauna installeren, vijver aanleggen, wenteltrap bouwen – je kunt het zo gek niet bedenken of hij fikst het. En altijd zonder hulp. Ik heb daar grote bewondering voor. Vooral omdat ik zelf nog maar net in staat ben een kapotte gloeilamp te vervangen. Toch moet hij in mij op één punt zijn meerdere erkennen.
Pakweg 25 jaar geleden verhuisde Harry van Purmerend naar Landsmeer. Daar maakte ik voor het eerst kennis met zijn ongebreidelde verbouwingsdrift.
Operatie één was het uitbreken van de achterzijde van zijn huis. Die ging er in zijn geheel uit. Het ontstane gat vulde hij met een schuifpui. Met het oog op de naderende winter installeerde hij vervolgens alvast een open haard in de woonkamer met een afvoer loodrecht naar boven, dwars door het huis.
Voor de keuken bestelde hij kloeke plavuizen en die drapeerde hij eigenhandig op de grond. Maar eerst legde hij vloerverwarming aan; de vloer lag toch open, dus dat ging in één moeite door.
Hulp nodig? Welnee.
Enkele jaren later kwam hij in Amsterdam-Noord terecht. Wederom ging hij onstuimig tekeer. Van de wat karige tuin maakte hij een sfeervol mini-parkje, compleet met verhoogd terras, pergola, weelderige planten en een vijver met kleurige koikarpers. In de woonkamer bouwde hij een open haard met een sierlijke schouw. De keuken werd in zijn totaliteit vervangen, de sobere badkamer met slechts een douche toverde hij om in een schitterend paleisje met jacuzzi en sauna en op de bovenetage kwam, bijna vanzelfsprekend, een tweede toilet.
Steeds als ik langskwam was er weer iets ingrijpends gebeurd. En de projecten die hij aanging werden steeds uitdagender.
Nabij Purmerend betrok hij dit voorjaar een huis dat in een nogal bouwvallige staat verkeerde. Het heeft lang te koop gestaan; niemand durfde er kennelijk zijn handen aan te branden. Harry wel. Allereerst bouwde hij vanuit het niets een schuurtje voor zijn gereedschap. Er volgden een schutting om de tuin en een bruggetje over de sloot. Daarna ging hij binnen aan de slag.
Ik kom soms een kijkje nemen en blijf me verbazen. Op de eerste etage is al een muur afgebroken om ruimte te maken voor een sauna en er is ook al een werkkamer ingepland.
Het gaat hem allemaal zo gemakkelijk af. En alles doet hij in zijn eentje. Niet zelden vraag ik me af waar hij in hemelsnaam al die kracht, puf en energie vandaan haalt. Heeft hij dan helemaal nergens moeite mee?
Dat bleek toen ik afgelopen zondag bij hem in de woonkamer zat om de meest actuele vorderingen te bewonderen. Harry bood me iets te drinken aan en ik koos voor een colaatje. Hij liep naar de keuken en ik hoorde een hoop gevloek, gekreun en gesteun. Kort daarna liep hij, met een enigszins rood aangelopen hoofd, de kamer in met een nog niet aangesproken fles Pepsi in de hand. ‘Kun jij voor mij die dop eraf draaien?’ vroeg hij met een zucht. ‘Ik krijg het met geen mogelijkheid voor elkaar.’
