Belevenissen van Luuk in Mokum - Schrijnend verslag van een kind dat op zoek is naar identiteit en liefde
BROEK OP LANGEDIJK - Lucienne Meijer (64) uit Broek op Langedijk bracht onlangs een boek uit waarin zij gewag doet van haar jeugd in Amsterdam. Het betreft een schrijnend verslag van een kind dat onbegrepen en ongeliefd was, omdat Luuk op zeer jonge leeftijd al wist dat hij liever een meisje wilde zijn. "De essentie van mijn boek is de waarom-vraag en hoe mensen reageren op zaken die men niet gewoon is.”
Als blijkbaar een niet-alledaags kind werden mechanismen hobbels op de weg waar Lucienne Meijer mee te maken kreeg. Iets waar zij als kind absoluut geen antwoord op had. Als volwassene kreeg zij er langzamerhand meer kijk op. Hoe er mee om te gaan was vaak nog de vraag. Hobbels waren bijvoorbeeld; domheid, onwetendheid, beeldvorming, vooroordelen, de rollen, gebrek aan empathie en gebrek aan liefde alsook de angst voor het onbekende. "Omdat anderen zeiden dat ik anders was, werd ik door mijn moeder en stiefvader nou niet bepaald liefdevol opgevoed. Integendeel: als mijn zusters dachten dat ik lekker een dagje uit varen was met mijn stiefvader hadden ze er geen weet van dat ik van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat aan het werk was. Dat ik als twaalfjarige 60 uur per week maakte omdat ik een echte man moest worden. Als ik niet gehoorzaamde kreeg ik op m'n donder met een gummiknuppel."
Lucienne Meijer groeide op in hartje Mokum. Waar ze met open ogen maar wel kritisch het leven tot zich nam en op jonge leeftijd zonder diploma’s het ouderlijk huis verliet. Studie na studie volgende. Met als laatste diploma Pedagogiek. Pedagogiek schijnt een onbewuste keuze te zijn maar heeft een voordeel gehad binnen haar werkzame leven. Binnen de begeleiding zag ze processen zowel bij de cliënt als bij de werkgever die ze herkende vanuit haar eigen jeugd. Nadat aan Lucienne's werkzame leven een einde kwam, resulteerde de reflectie op haar leven in het debuutboek. "Het feit dat ik in Amsterdam opgroeide waar altijd wel wat te beleven viel heeft me gered. Ik woonde op de Nieuwezijds Kolk vlakbij de Jordaan en de Wallen. De hoertjes waren mijn tantes waarbij ik de problemen van mijn leven kwijt kon. Ik kreeg er altijd een glaasje cola en we hadden één afspraak: als er een man kwam, moest ik weg. Dan gingen de gordijnen dicht. Ook kon ik altijd terecht bij mijn opa en oma, die heel lief waren. Mijn oma heeft nooit begrepen waarom ze zo'n kwaaie dochter op de wereld had gezet. Het was zelfs zo erg dat mijn moeder me een keer van de trap heeft geduwd en ik daar epilepsie aan heb overgehouden. Omdat ze niet begrepen wat dat was, werd ik gezien als de debiel van de familie."
Het navolgende fragment uit Lucienne boek geeft een illustratie van de situatie destijds: 'Het gestoord zijn kwam ook voort uit hoe ma op zijn gedichten had gereageerd. Deze bezigheid van hem, had ze tot haar ontsteltenis net ontdekt. Zo las ze op een keer zijn gedicht dat luidde: 'Het is een regel waarom het gaat. Net als een gevoel van een maagd. Net als liefde erg teder. Dat maakt de mensen samen eender. Dan zijn problemen niet te overzien'.
Verschrikt keek ma na het lezen op. “Wat is dit?”, krijste ze. “Een gedicht”, zei Luuk verbaasd. “Wat betekent dit?” “Nou, gewoon wat je erin lezen wilt.” “Dit is rotzooi”, schreeuwde ze. “Meneer denkt wat te kunnen. Het slaat nergens op. Je stopt met deze nonsens, achterlijke idioot!” “Waarom zou ik ermee stoppen?” “Je doet wat ik zeg.” “Nou, ik vind dit leuk en ik doe er niemand kwaad mee.”
“Je stopt ermee”, krijste ze weer en ze gaf hem ter ondersteuning van haar eis een klap in zijn gezicht. “Begrepen?” “Ik heb het begrepen, maar ik blijf gedichten schrijven. Is het niet nu, dan wel als ik het huis uit ben. Trouwens, ik heb geen uitleg gekregen over waarom ik geen gedichten mag schrijven.” “Wacht maar tot je pa thuis is”, zei ma. Hij wist genoeg'.
Lucienne: "Dan wist ik meteen hoe laat het was. Mijn stiefvader heeft me meerdere keren ontkleed op de grond met stickers beplakt om dan door middel van elektriciteit 'de gekte' uit mijn lichaam te bannen. Ik heb veel lichamelijke erfenissen overgehouden, maar psychisch heeft niemand me eronder gekregen. Dat heb ik te danken aan mijn fantastische vrouw waarmee ik al dik 30 jaar getrouwd ben, mijn zoon en dochter én mijn humor. Het enige wat me nog steeds pijn doet, is dat ik nooit meer contact met m'n zusters heb gehad. Het is zoals het is."
In 2004 onderging Lucienne Meijer haar felbegeerde operatie, sindsdien bestaat Luuk alleen nog maar op schrift. De geïllustreerde biografie van Lucienne Meijer is uitgegeven door Uitgeverij Boekscout. E-mail: marketing@boekscout.nl. ISBN: 9789402249330. Verkoopprijs: € 19,50 (inclusief kosteloze verzending in Nederland en België).
Bij boekhandel De Kameleon in winkelcentrum De Broekerveiling ligt een exemplaar van 'De belevenissen van Luuk in Mokum' ter inzage.
